Για τον Σεφέρη, οι λέξεις έχουν βάρος. Όπως σε όλο το έργο του, έτσι και στη στάση του κατά της Χούντας. Ο Σεφέρης ξέρει πως το να πεις κάτι μία φορά, είναι συχνά πιο ηχηρό απ' το να το επαναλαμβάνεις διαρκώς. Ίσως δεν είναι παράδειγμα αγωνιστικότητας, είναι όμως παράδειγμα συνέπειας. Η εύκολη κριτική ορισμένων είναι λέξεις χωρίς βάρος, που περνάνε και χάνονται, ενώ το έργο εκείνου μένει.
