@boxer 20.2.2016 | 22:58Καταλαβαίνω την σύγκριση που κάνεις αλλά είναι άστοχη. Να ξέρεις ότι υπάρχουν σπουδαίοι Έλληνες διανοητές με τεράστιο συγγραφικό, ακαδημαϊκό, πνευματικό ή καλλιτεχνικό έργο οι οποίοι ακούνε λαϊκούς τραγουδιστές όπως ήταν ο Παντελίδης και οι οποίοι (διανοητές) πολλές φορές γοητεύονται ιδιαίτερα ή εμπνέονται από την λαϊκή σοφία και τις ζωές αυτών των λαϊκών ανθρώπων. Και φυσικά υπάρχει και το αντίθετο. Λαϊκοί άνθρωποι να θαυμάζουν έστω και ενστικτωδώς (ακόμη και όταν δεν μπορούν να ερμηνεύσουν αναλυτικά τα βαθύτερα νοήματα), σπουδαίους διανοητές ή καλλιτέχνες. Πολλοί δε εκ των οποίων αναπτύσσουν και δυνατές φιλίες μεταξύ τους. Τις περισσότερες φορές η ετερωνυμία των αντικειμένων ή υποκειμένων και ο συνδυασμός μεταξύ τους είναι αυτό που δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα σε κάθε επίπεδο. Το φιλικό περιβάλλον του Μάνου Χατζιδάκι περιλάμβανε τέτοιες φιλίες. Παράδειγμα η φιλία του με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Ο Μίκης Θεοδωράκης ζητούσε πάντα την γνώμη και την άποψη του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο Δημήτρης Κεχαΐδης, σπουδαίος συγγραφέας και σεναριογράφος σημαντικών λογοτεχνικών και θεατρικών έργων, τόνιζε συνεχώς την λαϊκή σοφία των απλών ανθρώπων με τους οποίους προτιμούσε και επιδίωκε να κάνει στενή παρέα (παρά με διανοητές οι οποίοι παρουσίαζουν μία ρατσιστική υπεροψία, όπως ο ίδιος έλεγε), και από τους οποίους εμπνεύστηκε πολλά από τα έργα του.Οι αρνητικές εξαιρέσεις ανθρώπων πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκουν. Μόνο που αυτό είναι θέμα, κυρίως, χαρακτήρων και προσωπικοτήτων. Κανένας δεν είναι λιγότερος από τον άλλο. Το μεγαλείο των σπουδαίων ανθρώπων, κάθε κοινωνικής ή γνωστικής τάξης, έγκειται στο ότι σέβονται και δεν υποτιμούν καταστάσεις και πρόσωπα. Ο καθένας έχει την δική του μοναδική, χρήσιμη, πολλές φορές σε ανύποπτο χρόνο, αξία. Και φυσικά η ίδια η ζωή για τον καθένα και η θέση του σε αυτή, όποιος και αν είναι, είναι μοναδική, ανεκτίμητη και αναντικατάστατη.Για κάποιο περίεργο λόγο, το απολύτως σωστό αξίωμα «ουδείς αναντικατάστατος» οδηγεί πολλές φορές στην ολέθρια διαστρέβλωση: «οποιοσδήποτε μπορεί να αντικαταστήσει οποιονδήποτε». ΛΑΘΟΣ!Υ.Γ.: Θυμάμαι την κινηματογραφική ταινία «Η φανέλα με το 9» του Παντελή Βούλγαρη από το ομότιτλο βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα. Έγινε ο χαμός στους κινηματογράφους από το ποδοσφαιρόφιλο "λαϊκό" κοινό που την παρακολούθησε. Σίγουρα δεν γνώριζαν ή συνεχίζουν πολλοί να μη γνωρίζουν τον Μένη Κουμανταρέα αλλά το γεγονός πως η ταινία άρεσε, συνεπώς το ίδιο έργο του Κουμανταρέα και ας μη τον γνωρίζουν, είναι κάτι όμορφο. Όταν το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Μένη Κουμανταρέα προβλήθηκε στα τηλεοπτικά κανάλια, θυμάμαι κάποια στιγμή που ήμουν σε ένα προπατζίδικο, διάφορα αρνητικά σχόλια ακούστηκαν από ορισμένους θαμώνες (τα... ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...). Ενοχλημένος μπήκα στον πειρασμό και τους απευθύνθηκα εξηγώντας τους πως ήταν ένας πολύ σημαντικός Έλληνας διανοούμενος. Όταν τους είπα πως η ταινία «Η φανέλα με το 9» ήταν δικό του βιβλίο το οποίο στη συνέχεια έγινε κινηματογραφική ταινία (οι περισσότεροι την γνώριζαν, σχεδόν όλοι), τότε διέκρινα ένα «μούδιασμα». Ακολούθησε η έκπληξη μία παύση και μετά η θλίψη.....είμαι σίγουρος, απόλυτα σίγουρος πως μετάνιωσαν για τα... αρνητικά σχόλια.
