Αγαπητή #4 εγώ κάνω ήδη ψυχοθεραπεία για αυτόν ακριβώς τον λόγο! Αυτό που έχω αποκομίσει ως τώρα είναι ότι έχω βάλει τις σκέψεις μου και τα αισθήματά μου σε μια σειρά. Αναγνωρίζω σχετικά γρήγορα τι μου συμβαίνει σε σχέση γεγονότα που αφορούν στην κόρη μου και μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις μου καλύτερα, και άρα μπορώ και να συμπεριφερθώ στο παιδί πιο σωστά. Το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα της ψυχοθεραπείας, για μένα, είναι ότι είδα το παιδί μου με ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό μάτι! Σαν κάποιος να άναψε το φως στο σκοτεινό δωμάτιο! Από ένα εξαρτημένο, άβουλο εύθραυστο νήπιο που που με είχε απόλυτη ανάγκη, όπως το έβλεπα μέχρι πριν λίγο καιρό διαπίστωσα ότι είναι ένα έξυπνο, δυνατό, ώριμο κορίτσι των 5μιση ετών που μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και ξαφνικά άρχισα να τη σέβομαι απίστευτα. Αυτό ήταν εντελώς αποκαλυπτικό για μένα! Και φυσικά της συμπεριφέρομαι αναλόγως. Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Απλά είναι δύσκολο και ειδικά για μια μητέρα.Σου προτείνω να δοκιμάσεις.