Κατά την ταπεινή μου άποψη, εφόσον δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ευελιξία στο τι οικονομική πολιτική θα ακολουθήσουμε, η απενοχοποίηση της "φιλελεύθερης τεχνοκρατίας" έρχεται εκ των υστέρων να ντύσει ιδεολογικά με θετικό πρόσημο την πραγματικότητα από την οποία προσπαθεί να αποδράσει η πλειοψηφία των πολιτών τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή όχι μόνο θα υποστούμε αυτό που είναι εδώ ήδη και έρχεται αλλά θα το αγκαλιάσουμε και θα το οικειοποιηθούμε συναισθηματικά (όπως κάνουμε με κάθε τι στην πολιτική στην Ελλάδα).Παρά, όμως, την συναισθηματική αντιμετώπιση της πολιτικής που ισχύει ως έναν βαθμό, θεωρώ ότι η πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών (και σε κάθε περίπτωση των πολιτών κάθε χώρας) μπορεί να αναλυθεί στη βάση διαφόρων κοινωνικών χαρακτηριστικών, και όχι μόνο στη βάση ιδιοσυγκρασιακών κριτηρίων, τα οποία μπορούν να καταστήσουν, εν τέλει, και ορθολογική την φαινομενικά συναισθηματική πολιτική συμπεριφορά - πιστεύω ότι συναισθηματική καθαρά είναι η έκφραση της πολιτικής άποψης και όχι απαραίτητα η επιλογή της εξ αρχής. Όταν μία κοινωνία δεν έχει εκείνα τα κοινωνικά - αστικά - χαρακτηριστικά που θα επέτρεπαν την ανάπτυξη μίας φιλελεύθερης οικονομικά πολιτικής συνείδησης και όταν τα συμφέροντα της πιο πιθανόν είναι να πληγούν από την επικράτηση φιλελεύθερων οικονομικά ιδεών, είναι εύλογο να μην πλειοψηφούν τέτοιες απόψεις. Πιο απλά δεν υπάρχουν οι δουλειές και οι ευκαιρίες εκείνες που θα οδηγούσαν σε ανάλογες πολιτικές συμπεριφορές. Δηλαδή δεν μπορεί ο άλλος να είναι δημόσιος υπάλληλος ή να τηγανίζει πατάτες στα γκούντυς και να τον εγκαλείς γιατί δεν είναι φιλελεύθερος. Όχι ότι δεν θα μπορούσε να είναι, αλλά δεν είναι και πρωτοφανές.Φιλελευθερισμός πολύ σωστά σημαίνει ιδιωτική πρωτοβουλία, την οποία πολύ συχνά οι φορείς της, ειδικά στην Ελλάδα, έχουν καταφέρει οι ίδιοι να τη δυσφημήσουν συμπεριφερόμενοι μόνιμα ως τσιφλικάδες και όχι εργοδότες. Αυτό σε συνδυασμό με την ελκυστικότητα του δημόσιου όσον αφορά τα προνόμια και τις εργασιακές σχέσεις. Οπότε τι περιμένετε από τους υφισταμένους.... Πάντως, το ότι ο ελιτισμός γίνεται ελκυστικός και η ισότητα ευκαιριών (ούτε καν ισότητα) νομίζω ότι εκτός του ότι δείχνει μία διεφθαρμένη πελατειακή πολιτική κοινωνία (διότι αυτές οι πρακτικές απαξίωσαν το πρόταγμα της ισότητας), δείχνει και μία κοινωνία δίχως μνήμη που ξέχασε ότι δεν πέρασε πολύς καιρός που κατέβηκε απ΄το βουνό και έγινε αστούλα χάρη στη δημοκρατική παιδεία. Τέλος, τέλος γιατί τα παραπάνω είναι καν φιλελεύθερα προτάγματα; Τι να πω, μάλλον είμαι της γαλλικής σχολής. Τέλος πάντων, και πολλή ανάλυση έριξα. Το πολύ με αριστερή κυβέρνηση να σου φέρουν την επιθεώρηση εργασίας να σου βάλουν σκαμπό να κάθεσαι στο ταμείο να μην πάθεις φλεβίτη, ενώ σto "μανατζίριαλ" μυαλό αυτό είναι κουλ για τους πελάτες. Πάντως, σε κάθε περίπτωση 500 ευρώ θα παίρνεις.