{Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του πρώην εκπροσώπου στο ΔΝΤ Ανδρέα Ρουμελιώτη στην Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής για το χρέος και για τα «σεμινάρια» Ελλήνων δημοσιογράφων από το ΔΝΤ, ώστε να προπαγανδίζουν αποτελεσματικά τις μνημονιακές πολιτικές (έπεσε κανείς από τα σύννεφα;) επιβεβαιώνουν, αν ισχύουν, τα χοντρά κόλπα που στήθηκαν γύρω από το ελληνικό χρέος: «Ε.Ε. και ελληνικές Αρχές δεν επιθυμούσαν εξαρχής την αναδιάρθρωση του χρέους (ζήτημα που επίσης θέτει η τελευταία κυβερνητική πρόταση) αλλά το πέρασμά του από τις τράπεζες στους φορολογούμενους» είπε σχετικά.} Οπότε γιατί αναρωτιόμαστε πως άλλαξε η κατάσταση και προέκυψε πάλι το σκηνικό της ρήξης;;; Αυτό δε συμβαίνει επί πέντε χρόνια άλλωστε; Όποτε δεν κάνουμε αυτό ακριβώς που θέλουν, μας απειλούν με έξοδο από το Ευρώ, ενώ αν πειθήνια ακολουθήσουμε και υπογράψουμε αυτά που μας ζητούν, έρχονται στην επόμενη διαπραγμάτευση και ζητούν και άλλα;!;! Πότε δέχτηκαν να διαπραγματευτούμε το οτιδήποτε;;; Ποτέ, είναι η απάντηση! Οι "υποτακτικοί" δεν διαπραγματεύονται, ούτε έχουν δικαίωμα να σηκώσουν ποτέ το κεφάλι... Αναπτυξιακά μέτρα ζητάμε;;; Με ποιό δικαίωμα θέλουμε να αναπτυχθούμε;;; Για να μπορέσουμε κάποτε να ξεφύγουμε από τον έλεγχό τους;;; Όχι βέβαια... Εκεί! Υποανάπτυκτοι και ζήτουλες θέλουν να μείνουμε, για να μας έχουν πάντα στον έλεγχο τους και να κάνουν με το κράτος μας ό,τι θέλουν και τους συμφέρει... Ακόμα και ναι να πει ο Τσίπρας σε αυτά που ζητούν, θα ζητήσουν και άλλα, και άλλα... Μέχρι να μη μπορούμε πλέον να ξανασηκώσουμε κεφάλι, να μην έχουμε ούτε μία δεκάρα στην τράπεζα ή στο στρώμα μας... Μέχρι να ξεπουληθούμε τελείως... Αφού ψηφίζαμε τέτοιες κυβερνήσεις μέχρι τώρα, που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, αφού "συνωμοσιολόγησαν" εις βάρος μας, γιατί αναρωτιόμαστε ακόμα πώς γίνεται για 3 δισ να κινδυνεύουμε να γυρίσουμε στη δραχμή;;; Και 100 δραχμές να χρωστούσαμε, πάλι τα ίδια θα κάνανε... Αυτό πιστεύω πια... Αν κάνει ο Τσίπρας τη διαφορά, θα εκπλαγώ πολύ... Εκτός και αν είναι κατευθείαν απόγονος του Κολοκοτρώνη και έχει τα γονίδια του και δε σκέφτεται μόνο το σήμερα αλλά το μέλλον αυτού του τόπου, ένα μέλλον που μία ακόμα άνευ όρων συνθηκολόγηση θα το καταστήσει ακόμα πιο ζοφερό...