Το μόνο που δεν χρειάζεται το Τατόϊ είναι η ταβερνοποίηση. Ο λόγος είναι απλός : Ταβερνών είμεθα υπερπλήρεις και στην περιοχή αυτή και παντού. Αντιθέτως μας λείπουν οι οικονομικοί πόροι γιά να φάμε "έξω".Επίσης και κυρίως μας λείπουν δασικοί χώροι περιπάτου, όπως αυτός.Ποιό είναι όμως το "κουσούρι" αυτού του τόπου ;Το πολιτιστικό του ενδιαφέρον που είναι η ιστορία της δημιουργίας του.Αυτό το κτήμα αγοράστηκε από τους ιδρυτές της Β! Ελληνικής Δυναστείας, Γεώργιο Α! και Όλγα ως τόπος ιδιωτικής κατοικίας.Η ιδιομορφία των γόνων αυτών των δύο βορείων δυναστειών Δανίας και Ρωσσίας αποτυπώθηκε στις δύο ουσιώδεις επιλογές τους.Η πρώτη ήταν η επιλογή της εν ζωή κατοικίας τους. Έστειλαν Έλληνα αρχιτέκτονα να αντιγράψειτην "φάρμα" στο Πέτερχοφ της Ρωσσίας. Το αποτέλεσμα το βλέπομε σήμερα παρά την κακοποιημένη αναστήλωση-ανακαίνιση του Γεωργίου Β!Η δεύτερη επιλογή ήταν η μετά θάνατον κατοικία. Τάφοι λιτοί, διεσπαρμένοι στην ύπαιθρο του διπλανού λόφου.Αυτό είναι το πολιτιστικό κεφάλαιο που πρέπει να προστατευθεί.Αργότερα οργανώθηκε παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων καθώς και κρασιού στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η μόνη δυσανεξία του κτήματος:κάποιο έλειμμα στην διαχείρισή του.Αυτή η παραγωγή δίνει και την άλλη ένδειξη προσόδου του κτήματος και σήμερα. Πρότυπες μονάδες, ίσως και μικρά θεματικά μουσεία θα έδιναν καινούργια πνοή και σ'αυτά τα κτίρια.Αυτά είναι αρκετά. Τα υπόλοιπα γιά τους περιπατητές. Οι αγαπητοί ποδηλάτες ας αρκεστούν σε ειδικές διαδρομές. Ίσως κάποιοι χώροι γιά το πικ-νικ των επισκεπτών και βέβαια τουαλέττες.