Δεν προκύπτει πουθενά από το κείμενό μου, πως οι λέξεις καθορίζουν την πραγματικότητα! Μα πουθενά όμως! Παρουσίασα τι συνεπάγεται θεσμικά μια δικτατορία, για να γίνει σύγκριση. Το πολίτευμα μας, έχει δημοκρατικά φιλελεύθερα στοιχεία. Αυτό δε σημαίνει πως έχουμε Δημοκρατία, πως υπάρχει λαϊκή κυριαρχία, πέραν της επιλογής κάθε 4 χρόνια των βουλευτών. Σου ξαναλέω, είναι μεγάλο κεφάλαιο αυτή η συζήτηση για τον κοινοβουλευτισμό στην πολιτική θεωρία. Όμως, δεν είναι ΟΥΤΕ δικτατορία! Υπάρχουν κεκτημένα δικαιώματα, ένα Σύνταγμα (όχι νομιμοφανές), εκλεγμένοι βουλευτές κτλ και μια ΕΣΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ δημοκρατία, που δεν επιτρέπει στην εξουσία να κάνει ό,τι θέλει αυτοστιγμεί. Σε μια δικτατορία, αυτά δεν υφίστανται. Ο Καστοριάδης μιλάει για φιλελεύθερες ολιγαρχίες. Και το κάνει νιανιά τι σημαίνει αυτό, δίχως επιπολαιότητες. Το ότι δεν έχουμε δικτατορία, δε σημαίνει πως ζούμε στον ορισμό της Δημοκρατίας! Δεν μπορείς να αντιληφθείς πως στον καμβά υπάρχουν και αποχρώσεις;