Θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα. Πότε υπήρξε στους νεότερους χρόνους πραγματική δημοκρατία; Πιστεύω πως προσεγγίζεις το θέμα άσπρο-μαύρο. Το να μην υπάρχει πραγματική λαϊκή κυριαρχία, δε σημαίνει πως έχουμε δικτατορία. Ένας κνίτης μου έλεγε για την ΕΣΣΔ, πως επειδή δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, το καθεστώς είναι σοσιαλιστικό. Δεν είναι έτσι άσπρο-μάυρο όμως. Οι θεσμοί που υπάρχουν δεν είναι για τα μάτια του κόσμου για να κρύβεται η "δικτατορία". Δεν είναι νομιμοφανείς. Πραγματικά τώρα, είναι το ίδιο μια κατάσταση με Βουλή, εκλογές και κόμματα αντιπολίτευσης, όπου οι κυβερνήσεις ακολουθούν τη συνταγματική κοινοβουλευτική νομοθετική διαδικασία, με εκείνη μιας δικτατορίας; Αναγνωρίζω πως υπάρχει στην κυβέρνηση μια αντισυνταγματική διαστροφή, που είδαμε με την παραβίαση του άρθρου 44 περί Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου στο θέμα του κλεισίματος της ΕΡΤ. Δε βλέπεις καμιά απόσταση όμως από το να έχουμε δικτατορία; Όταν η εξουσία θα είναι ΜΙΑ, δίχως ΚΑΝΕΝΑ θεσμικό περιθώριο αλλαγής της, όταν η διαδικασία λήψης αποφάσεων της θα είναι μονοδιάστατη και ευθεία, δίχως ψηφοφορία και αντιπολίτευση στη διαμόρφωση των νόμων, γιατί δε θα υπάρχουν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για δικτατορίες. Τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, που σημαίνει ότι μπορούμε, πράγμα αδύνατο σε μια δικτατορία, τις αντισυνταγματικές διαστροφές της κυβέρνησης. Δε βλέπεις καμιά υπερβολή στην εξίσωση των καταστάσεων; Είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να θεωρείς αυτούς τους θεσμούς νομιμοφανείς. Σαν μια επίφαση νομιμότητας της "χούντας".