Υπάρχει χάσμα ανάμεσα σε μια κακή "δημοκρατία" και ένα καθεστώς άνευ Βουλής κι Εκλογών. Καταλαβαίνετε τι θα πει άνευ Βουλής κι Εκλογών, τι συνεπάγεται αυτό θεσμικά; Πώς να το κάνουμε... Άλλο το ένα, άλλο το άλλο! Δεν είμαστε σχολαστικοί σπιρτούληδες να κολλάμε με τις λέξεις. Εδώ ο λαϊκισμός είναι ισοπεδωτικός. Μπορούμε να πούμε χίλια μύρια για την κατάσταση. Αλλά όσο θα εκλέγουμε τους κώλους στα βουλευτικά έδρανα, κι όσο θα υπάρχουν οι κοινοβουλευτικές νομοθετικές διαδικασίες, είναι οξύμωρο να μιλάμε για δικτατορίες. Το Σύνταγμα μιλάει για λαϊκή κυριαρχία. Σηκώνει κουβέντα (που ξεκίνησε από τον Ρουσσώ ήδη) κατά πόσο είναι δημοκρατία το κοινοβουλευτικό αντιπροσωπευτικό πολίτευμα καθ' αυτό. Αυτό όμως είναι άλλη ιστορία και άσχετη προς το παρόν. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, με αντιδημοκρατικές φυγόκεντρες δυνάμεις, που ανοίγει κι άλλο την ψαλίδα ανάμεσα στην λαϊκή κυριαρχία και την πραγματική εξουσία. Μπορούμε να πούμε όμως, πως τυπικά, το πολίτευμα είναι δικτατορικό; Και όχι, δεν έχω κατά νου αποκλειστικά τη στερεότυπη εικόνα της δικτατορίας, με τα οργουελικά σκηνικά. Θεσμικά, η δικτατορία έχει κάποιες συνεπαγωγές. Όσοι μιλάτε κυριολεκτικά για δικτατορίες, τις αγνοείτε πολύ επιπόλαια αυτές τις θεσμικές συνεπαγωγές.