Επιτρεψτε μου να χαρακτηρισω την συγκριση που κανετε ως τουλαχιστον ατυχη. Το να συγκρινουμε ενα πατριωτη που συλλαμβανεται απο φασιστες, βασανιζεται και κατοπιν εκτελειται, με καποιον που αυτοκτονησε επειδη εκανε μεγαλα ανοιγματα στην αγορα, ή τον επιασε η απογνωση επειδη εχασε το Jeep του και τα Σαββατοκυριακα ταξιδια του στο Λονδινο και στο Βερολινο, ειναι σαν συγκρινουμε ενα ελεφαντα με μια πεταλουδα! Απο παλια ειμασταν ενας υπερβολικος λαος, αλλα μερικες φορες το "παρατραβαμε". Ειναι αδυνατο, αν οχι παραλογο, να συγκρινουμε τις επαγγελματικες δυσκολιες που εφεραν καποιον στην αυτοκτονια με τον φριχτο βασανιστικο τροπο που καποιοι Ναζι φασιστες σκοτωναν οποιον απλα ζητουσε ελευθερια. Φυσικα και γνωριζω οτι ολοι οσοι δυστυχως φτανουν στην αυτοκτονια, δεν ειναι ΟΛΟΙ "καλοπερασακιδες" που ξαφνικαν εχασαν τα παντα, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι μπορουμε να συγκρινουμε τις "αυτοκτονιες λογω απελπισιας" με τις δολοφονιες πολιτων απο φασιστες.