Ας πω και την κουμπαροϊστορία μου. Ήμασταν κολλητές από το λύκειο, κολλητές όμως. Με τον άντρα της ένα γεια και αυτό με το ζόρι. Εκείνος είχε μια μεγάλη αντροπαρέα, παλιοσειρές κ.λπ., εκείνη είχε μια φίλη, εμένα. Κυριολεκτικά καμία άλλη, ούτε λίγο φίλη. Στα χρόνια που ήταν μαζί ποτέ δε βγήκα μαζί τους, έκανα παρέα με τη φίλη μου τις ώρες και μέρες που δεν ήταν μαζί.Όταν αρραβωνιάστηκαν (στο σπίτι, μεταξύ τους) και μου είπε και την ημ/νία του γάμου τους, την ενημέρωσα πως θα ήθελα πολύ να τους παντρέψω και να το πει και στον Χ. Λίγες μέρες μετά μου ανακοίνωσε πως θα το κάνει κάποιος απ'την παρέα.Ένα μήνα πριν το γάμο ήρθε και μου ζήτησε να γίνω κουμπάρα. Τελικά καμιά παλιοσειρά δεν ήθελε κουμπαριές, παρόλο που όλοι ήταν καλά οικονομικά και φίλοι χρόνια.Φυσικά χρησιμοποίησα ως δικαιολογία το ότι είμαι απροετοίμαστη οικονομικά, όπως είπε σωστά και η Α,μπα ότι "θέλω να το κάνω σωστά και ωραία και να το ευχαριστηθώ κι εγώ". Τελικά τους πάντρεψε η θεία της.