Υπάρχει και μια τρίτη οδός, δεν είμαι καθόλου περήφανη γι αυτήν αλλά την χρησιμοποιώ συχνά για να αποφύγω ανεπιθυμητες κουμπαριές: "Ρε γαμώτο, φέρνω ατυχία στα ζευγάρια" και ακολουθεί παράδειγμα (δύο φορές πήγα να παντρέψω κάποιους και ο γάμος διαλύθηκε, ο γαμπρός γύρισε στην πρώην του, ο πατέρας της νύφης μια μέρα πριν νοσοκομείο, άστα να πάνε κλπ). Αντίστοιχο παράδειγμα και για ένα παιδάκι που με βάλανε οι γονείς μου να βαφτίσω όταν ήμουνα μικρή, άτυχο το καημένο, τι έχει χαρεί και αυτό από την ζωή του... Δεν θέλω να ξαναπάρω τέτοια ευθύνη, το έχει το κάρμα μου σου λέω, φίλες θα είμαστε πάντα και δίπλα σου θα είμαι σαν κουμπάρα, αλλά την ευθύνη δεν την παίρνω. Για κάποιον λόγο (?) κανείς δεν έχει προσπαθήσει να με μεταπείσει, να γίνει ο πρώτος που θα αλλάξει το ριζικό μου. οκ πέφτω λίγο χαμηλά έτσι αλλά αντέχω και πιο χαμηλά: "Άσε, είδα ένα όνειρο χθες, και εκεί που σε πάντρευα τα χέρια μου και το νυφικό σου βάφτηκαν κόκκινα και... μωρέ δεν ξέρω λες; Έχουμε κανέναν ονειροκρίτη;" Βάζεις την ιδέα και την αφήνεις να δουλεύει μόνη της. Ειδικά όταν πρόκειται για περίπτωση που ο άλλος το ανακοινώνει χωρίς την άδειά σου, έτσι χειριστικά, να μην σου πω ότι θα το διασκέδαζα κιολας.