Ημουν ο τελευταίος από όλους μου τους φίλους που απέκτησε λογαριασμό στο fb πριν από 3-4 χρόνια. Και αρκετά απρόθυμα. Έλεγα θυμάμαι "τι να μου προσφέρει το fb; Με όποιον θέλω να έχω επαφή έχω ούτως ή άλλως" Κάτι το peer pressure, κάτι η περιέργεια, έφτιαξα ένα προφίλ.Στην αρχή είχε ενδιαφέρον. Φωτογραφίες, παλιοί γνωστοί εξαφανισμένοι, πρώην συμφοιτητές, γνωριμίες, κανά τυχερό...Εδώ και αρκετούς μήνες με έχει κουράσει και το έχω βαρεθεί τόσο εξωφρενικά πολύ, που δεν έχω το κουράγιο ούτε μια φορά την εβδομάδα να μπω.Δεν μπορώ να αντέξω την 40αρα με τις πόζες σε καφετέριες και μπουζούκια, με το στόμα λάγνα σουρωμένο και στήσιμο που ξεχειλίζει sex.Την νεα μαμά που ανεβάζει 37 συνεχόμενες αναρτήσεις με γνωμικά δήθεν του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Νίτσε και του Κομφούκιου.Τον σφίχτη που ανεβάζει το καινούργιο τατουάζ με τον δικέφαλο τέρμα φλεξαρισμένο.Τον αντιμνημονιακό που ανεβάζει μονίμως αποδείξεις πως μας ψεκάζουν και που η πάγια πηγή πληροφόρησής του είναι το τρομακτικό.Την ανήλικη πιτσιρίκα να φωτογραφίζεται προκλητικά μονίμως μπροστά σε ένα καθρέφτη με το κινητό.Τον υπερορθόδοξο με τα like σε μοναστήρια και άρθρα για θαύματα.Γενικά, με έχει εκνευρίσει απίστευτα το ότι κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται πως πρέπει να μοιραστούν ότι έφαγαν, νύσταξαν, ξύστηκαν, πού πήγαν για μπύρες και με ποιόν.ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ, ΜΗΝ ΜΕ ΖΑΛΙΖΕΙΣ ΜΕ ΒΛΑΚΕΙΕΣ