"Ανθέλληνας" ή "Μισέλληνας"? Αυτοί οι "μύθοι" είναι τα απομεινάρια του νεοελληνικού ρομαντισμού, μεταφέρουν αξίες που κράτησαν στο χρόνο. Δεν βλέπω πως μπορεί να βούλιαξε το έθνος, ένας μύθος αυτοθυσίας, ένας μύθος ηρωισμού, ένας μύθος αγάπης για την πατρίδα. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως αυτός ο λαός μας, οι νεοέλληνες ηρωοποίησαν και τους αρβανίτες και τους βλάχους και όποιον έδωσε το αίμα του για αυτή τη χώρα. Άλλωστε ο Κολοκοτρώνης κάνει σαφή τη διάκριση μεταξύ των παλαιών και των νέων Ελλήνων. Το θέμα είναι πως κάθε έθνος θέλει μύθους, η κατάλυση των μύθων και των αξιών που μεταφέρουν, αποσαθρώνει τα θεμέλια του έθνους, και αν αυτά τα λόγια δεν προέρχονταν από στόμα "προοδευτικό", ίσως και να μην τα έβλεπα με καχυποψία. Δεν είναι όμως τυχαίο πως τα λόγια αυτά δεν κρύβουν αγάπη για το Λαό και το έθνος, κάτι άλλο κρύβουν. Θα κλείσω με μια μικρή προσωπική ιστορία. Με μεγάλωσαν να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, ωραία χρόνια παιδικά, ρομαντικά με όνειρα, με μια γλυκιά αναμονή και καλπάζουσα φαντασία. Θα ευχαριστώ για πάντα τους γονείς μου που όσο ήμουν ακόμα μικρός με άφησαν να πιστεύω στους μύθους. Το ίδιο θα κάνω στο παιδί μου. Όταν θα μεγαλώσει θα βρει μόνο του την αλήθεια... 150 χρόνια ζωής έχει η Ελλαδίτσα μας, ας φτιάξουμε και άλλους μύθους τέτοιους και καλύτερους και ας αφήσουμε τη λήθη της ιστορίας να καταπιεί όσους άλλους δεν αντέχουν στο χρόνο. Όσο για το σωστοί και χρήσιμοι Έλληνες... ας αφήσουμε αυτην την τιμή για ανθρώπους που θυσιάστηκαν πραγματικά για αυτόν τον τόπο. Με έργα όχι με λόγια αγαπητέ αρθρογράφε.
