Πέραν του πως αρχικά αλλοιώθηκαν ή/και δε μεταφέρθηκαν ακριβώς τα λεγόμενα της Δημουλά, έτσι ώστε να ξεσπάσει χαμός στο διαδίκτυο είναι και κάτι ακόμα: πρόκειται για μια γυναίκα 80φεύγα χρονών, έχει ζήσει όλη της τη ζωή στην Κυψέλη, ακόμα και μια κουβέντα παραπάνω να έλεγε (οπως είδαμε από την δημοσίευση στα ΝΕΑ που έγραψαν ακριβώς ότι είπε), ας μην έχουμε από έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας (ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας και καλλιτεχνικών τάσεων) την απαίτηση όποτε ανοίγει το στόμα του να πετάει μόνο αστραφτερές εκφράσεις ευφυίας και ισονομίας.. αυτό δε συμβαίνει σε κανένα ανθρώπινο όν! Και κάτι τελευταίο: έρχεται κάποια στιγμή που η Τέχνη, και δη η Ποίηση όσο σπουδαία κι αν είναι, τα χάνει μπροστά στο αναπάντεχο της ζωής . Υπάρχει ένα απίστευτο ποίημα του Νερούντα, το "Εξηγώ Κάτι Πράγματα" για τον ισπανικό εμφύλιο και λέει κάπου ".. και το αίμα των παιδιών έτρεχε, έτσι απλά, σαν αίμα παιδικό".. η "ανικανότητα" του ποιητή δηλαδή να μιλήσει για τα παιδιά που σκοτώνονταν με ποιητική ευφράδεια και πλουμιστές λέξεις.. Είπε κι η Δημουλά για τα παγκάκια, είπε για μια πραγματικότητα. Έπρεπε να μιλά μόνο για "το ερωτηματικό της ύπαρξης" και το "απαύγασμα της λήθης"; Όταν γύρω σου βλέπεις εξαθλίωση και φτώχεια και δυστυχία, όταν μαζί μ' αυτά μαυρίζει και η ζωή σου, φοβάσαι επειδή είσαι άνθρωπος, φοβάσαι επειδή στα 80φεύγα σου είσαι πιο κοντά στο τέλος και έχεις ανάγκη δυο πράγματα γύρω σου για να νιώθεις πιο ασφαλής ακόμα κι αν αυτό είναι ένα παγκάκι, κι αυτό δε σε κάνει λιγότερο δημιουργικό ή έξυπνο, σε κάνει απλά άνθρωπο. Ζούμε σε μια χώρα και σε μια Αθήνα που καλούμαστε το τίποτα ή το κάτι το δικό μας να το μοιραστούμε με το τίποτα κάποιων άλλων, είτε έλληνες, είτε μετανάστες, όλοι ένα είμαστε εδώ (υπό ένα φασιστικό σύστημα αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Ας μην κάνει ο κος Κούλογλου τον έξυπνο, στοιχηματίζω ότι τρώει και αφοδεύει όπως όλοι μας, όσο καλός δημοσιογράφος κι αν είναι. Και στοιχηματίζω επίσης ότι ενίοτε θέλει να βάλει κάπου και τον δικό του πισινό. Είμαστε όλοι άνθρωποι.
