Πόσο υπέροχα ασχολούμαστε με δημιουργικά θέματα σε τούτον τον τόπο. Και πώς αποκτήσαμε εύκολα ρόλο κριτή των πράξεων και των λόγων των άλλων. Διότι ως προσωπικότητες και ως πολίτες έχουμε ωριμάσει τω οντι. Γιατί η Δημουλά στην Ακαδημία κι όχι ο Αναγνωστάκης; Κύριε Κουλογλου,αφαιρουμενου του τίτλου δημοσιογράφου,καθώς σε αυτό το άρθρο περιορίζεστε σε απλουστευτική υποκειμενική κριτική("μαύρο παγκάκι της ψυχής της"), αντιπαραβάλλω τον τίτλο του άρθρου σας, κάθε χώρα έχει τον Κούλογλου που της αξίζει. Και ειλικρινά κύριε, ποιος είναι ο Τζον Γκολτ;