Αναφέρθηκα στο βασικό συλλογισμό σας για την επιστήμη (με την έννοια ότι εσείς τον γράψατε εδώ, αν και προφανώς δεν είστε ο μόνος που ανάγει την επιστήμη σε δόγμα) ότι "δεν επαφίεται στις ιδιαίτερες ικανότητες, ή στις ανεπάρκειες κανενός" σε αντίθεση με το συλλογισμό μου (που επίσης δεν είναι αποκλειστικά δικός μου, αλλά κάθε ανθρώπου, επιστήμονα ή μη, ο οποίος προσπαθεί να εκφράζεται με ταπεινοφροσύνη) ότι "κάθε αδυναμία παρατήρησης, εξ ορισμού, χαρακτηρίζει μόνο εκείνους οι οποίοι παρουσιάζουν την εν λόγω αδυναμία, άρα δεν μπορεί να συνεπάγεται καθολική έλλειψη απόδειξης" καθώς αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά των αντιλήψεών μας για την επιστήμη. Για εσάς η επιστήμη είναι ανεξάρτητη από τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη μεθοδική έρευνα του επιστητού, δηλαδή με εκείνους που παρατηρούν, ανακαλύπτουν, ερμηνεύουν και επαληθεύουν, τους επιστήμονες με μία λέξη, ενώ για εμένα είναι συνδεδεμένη μαζί τους. Υποσημειώνω ότι ο άνθρωπος μπορεί να φανατιστεί είτε με τη θρησκεία, είτε με την επιστήμη.Το παράδειγμα με τους εκ γενετής πάσχοντες από πλήρη τύφλωση καταδεικνύει τη σχέση της επιστήμης με τις δυνατότητες ή τις αδυναμίες των επιστημόνων, δηλαδή πολλές φορές μία ομάδα αδυνατεί να παρατηρήσει ό,τι δύναται να παρατηρεί μία άλλη ομάδα και κατ' επέκταση αδυνατεί να ασπαστεί τις όποιες αποδείξεις τις άλλης ομάδας. Επομένως, στη μία ομάδα λείπουν οι παρατηρήσεις, ώστε να προχωρήσει σε θεωρητική ερμηνεία και απόδειξη, ενώ στην άλλη ομάδα κάλλιστα μπορούν να υπάρχουν παρατηρήσεις, θεωρητική ερμηνεία και απόδειξη (ακόμα και όταν παρέχονται με αποκάλυψη). Άρα, μια ομάδα δε μπορεί να μιλάει για καθολική έλλειψη απόδειξης, ούτε μπορεί να απορρίψει γενικότερα τις παρατηρήσεις ενός άλλου συνόλου ανθρώπων με τον αλαζονικό ισχυρισμό ότι δε γίνεται να υπάρξει απόδειξη για κανέναν, επειδή η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει προχωρήσει ή δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε αυτή. Από εκεί και πέρα, σαφώς είναι δικαίωμα του καθενός, που σέβομαι απολύτως, να θεωρεί ότι για τον ίδιο δεν γίνεται να υπάρξει απόδειξη, όπως είναι επίσης δικαίωμα του καθενός να θεωρεί ότι για τον ίδιο γίνεται να υπάρξει απόδειξη ή και να την έχει. Όπως είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει ποιες εφευρέσεις θα αποδέχεται ως χρήσιμες, έστω και αν του επιτρέπονται τα πάντα, από χαρτί τουαλέτας ή αεροπλάνο μέχρι εγχείριση σκωληκοειδήτιδας ή μετάγγιση αίματος.