@ ein Steppenwolf Για κάποιο λόγο δε μου δίνεται δυνατότητα απάντησης στο σχόλιό σου όπότε την αναγράφω εδώ. Καταρχήν θεωρώ σημαντικό εφόδιο την αμφιβολία. Αλλά στον κόσμο μας δεν υπάρχουν πεμπτουσιακά καθαρές έννοιες. Γίνεται μια συνεχής διαπραγμάτευση μεταξύ αξιών. Ως εκτούτου, επειδή η άρνηση ή η αμφισβήτηση αν το θες, μιας γενοκτονίας, πέρα από το δικό σου δικαίωμα έκφρασης αφορά την αναγνώριση ενός μαζικά εγκληματικού γεγονότος, αναγνώριση η οποία είναι σημαντική υποθέτω για τους παθόντες, και την οποία η αμφισβήτηση αποσταθεροποιεί, πιστεύω ότι θα έπρεπε να συνοδεύεται από μία ενδελεχή αναζήτηση ώστε να καταστεί βεβαιότητα. Πρός τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Από την άλλη το να παραμένει ως διαρκής και γενική αμφισβήτηση αν και είναι "δημοκρατικό δικαίωμα" του ατόμου, παράλληλα, και προφανώς χωρίς τέτοια σκοπιμότητα στρώνει το έδαφος για το ρατσισμό. Μπορείς να πείς "εγώ ασκώ το δικαίωμά μου και δεν έχω σχέση με το ρατσισμό" Ό,τι και να πεις όμως ο ρατσισμός εχει σχέση με σένα, με μένα, με όλους. Και εκεί ίσως συγκρούεται η δημοκρατία με κάποια ζητήματα κοινωνικής ειρήνης που συνδέονται με πιο πατερναλιστικές πρακτικές και νομοθεσίες. Σε όλα αυτά παίζει ρόλο η στάθμιση. Σου παραθέτω και ένα λινκ που ίσως σου αρέσει. http://www.jochnowitz.net/Essays/ExtremistPolReg.html