Επειδή κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν ότι τα μετρα λιτότητας αποτελούν έγκλημα και συνεπώς και αυτοί έχουν δικαίωμα να εγκληματούν, καλο είναι να προσέξουμε τι γράφουμε και πως το γράφουμε.Μπορούμε να διαχωρίσουμε, για παράδειγμα, την καλή λιτότητα από τη κακή και κατά συνέπεια να μην μιλάμε με γενικότητες ?Εάν ξοδεύω παραπάνω από ότι παράγω, δεν είναι υποχρεωτική (και από άποψη ηθικής) η λιτότητα ? Πιο συγκκεκριμένα σε μια δημοσια επιχείρηση που δουλεύει ένας φίλος μου, ο διευθυντής παρήγγειλε μια πολυθρόνα γραφείου αξιας 1500 euro μονο και μονο για το image του. Όταν η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο, υπήρχε στο όροφο μια αποθήκη (σεντόνια, χαρτιά υγείας και ιατρικά υλικά) ανοικτή και όλοι οι επισκέπτες έμπαιναv και έπαιρναv ότι ήθελαν για το σπίτι!Θα μπορούσα και εγώ και οκαθένας μας να γεμίσει σελίδες με τέτοια παραδείγματα.Καλές οι γενικολογίες και οι φιλοσοφίες αλλα ο διάβολος κρύβεται στην λεπτομέρεια....