«Ο Κολοκοτρώνης αρχιστράτηγος της Επανάστασης, Ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Παπαφλέσσας, ο στρατηγός Μακρυγιάννης και όλοι οι άλλοι που για πολλοστή φορά ριψοκινδύνεψαν το κεφάλι τους και αυτά των οικογενειών τους για την Ελευθερία ήταν η Ελληνική Ελίτ που προσπάθησε να ξεφορτωθεί του Τούρκους για να νέμεται τον τόπο;»Έχετε πέσει θύμα της σχολικής ιστορίας.Ο Κολοκοτρώνης –όπως γράφει ο Μακρυγιάννης αν θυμάμαι– ήθελε να γίνει Κιαμήλμπεης στη θέση του Κιαμήλμπεη, του πλουσιότερου Τούρκου της Πελοποννήσου.Οι Σουλιώτες ήταν ληστές που πουλούσαν προστασία σ' 150 χωριά της επικράτειας του Αλή Πασά, χωριά και χριστιανικά και μουσουλμανικά («Το πίστη πίστη και το τέχνη τέχνη»), δηλαδή εισέπρατταν απ' τα χωριά φόρο με αντάλλαγμα να μην τα ληστεύουν.Ο Μακρυγιάννης πλούτισε με σκοτεινές μεθόδους (ενδεχομένως ήταν αρχαιοκάπηλος), ήταν θησαυροφύλακας του Κωλλέτη και στην μετεπαναστατική Αθήνα διακρίθηκε ως τοκογλύφος. Αγόρασε την περιοχή της Αθήνας που και σήμερα λέγεται «του Μακρυγιάννη». Η στρατιωτική του συμβολή στην επανάσταση ήταν σχεδόν μηδενική.Ο Παπαφλέσσας ζούσε έκλυτο βίο (ακόμα και μέσα στην επανάσταση – τα γράφει και ο Μακρυγιάννης), πρωταγωνίστησε στον εμφύλιο πόλεμο, συνέλαβε τον Κολοκοτρώνη και τον φυλάκισε στην Ύδρα. Η στρατιωτική του συμβολή στην επανάσταση ήταν μηδενική. Στο Μανιάκι πήγε μάλλον θέλοντας ν' αποδείξει στον κόσμο ότι ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν αναντικατάστατος, άρα καλά έκανε που τον κρατούσε φυλακισμένο.
