Να κάνουμε κριτική αλλά πρώτα απ' όλα να γνωρίζουμε γιατί την κάνουμε, τι προσπαθούμε να διορθώσουμε, να προσφέρουμε λύσεις, να δουλεύουμε για την αλλαγή, αλλά σε κάθε ορόσημο να εξετάζουμε αν οι λύσεις προξενούν νέα προβλήματα ίσως χειρότερα από πριν ή δεν αλλάζουν προς το καλύτερο την ανθρώπινη ζωή.Δηλαδή να προτείνουμε θεραπείες αλλά όχι τόσο δραστικές που να προκαλούν άλλες αρρώστιες ή να εξοντώνουν τον ασθενή. Πολλές φορές το πρόβλημα βρίσκεται στο μέγεθος και ταχύτητα της αλλαγής και στο ότι μπορεί να αλλάξουν οι παράγοντες. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να αξιολογήσουμε ξανά την αλλαγή και αν μην αρνηθούμε καλόβουλη κριτική.Στην περίπτωση της Ελλάδας και της παράνομης και παράλογης μετανάστευσης οι αριθμοί ήταν τρομακτικοί σε σχέση με τον πληθυσμό της σε τόσο λίγο χρόνο. Επίσης οι συνθήκες της οικονομίας της χώρας έχουν δραστικά αλλάξει.Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα στην Δύση σήμερα που να έχει υποστεί τόσα πολλά και μεγάλα μεταναστευτικά κύματα όπως η Ελλάδα.Αν προσθέσουμε ότι αυτή η μετανάστευση ήταν στην πλειοψηφία της παράνομη τότε θα πρέπει να ψάξουμε πίσω στους αιώνες για να βρούμε κάτι παρόμοιο.Ακόμα και στην Αμερική η μετανάστευση που ήταν νόμιμη αλλά χωρίς περιορισμούς τον 19ο και αρχές του 20ο αιώνα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τον γηγενή πληθυσμό.Η Μ. Βρετανία που για το συμφέρον της Αυτοκρατορίας της πρόσφερε και προσφέρει νόμιμη μετανάστευση σε πολίτες από την Κοινοπολιτεία έχει ένα τεράστιο πρόβλημα στο πως να κλείσει τα σύνορα της στην παράνομη μετανάστευση. Έχει φτάσει μέχρι το σημείο να νομοθετήσει για test DNA ώστε αυτοί που ισχυρίζονται ότι έρχονται για να ζητήσουν άσυλο και το δικαιούνται όπως οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί δεν είναι στην πραγματικότητα οικονομικοί μετανάστες από την Β. Αφρική.Όσο και αστείο να φαίνεται αυτό μια και δεν χρειάζεται τεστ για να καταλάβουν οι αρχές από που έρχεται κάποιος νομικά είναι δύσκολο να αποδειχθεί όταν κάποιος παράνομος δεν έχει διαβατήριο ή λέγει ψέμματα για την χώρα προέλευσης.Αυτός είναι ο λόγος που οι Τούρκοι λαθρέμποροι παίρνουν και σχίζουν τα διαβατήρια των παρανόμων που ήρθαν με αεροπορική πτήση στην Τουρκία νόμιμα (δεν χρειάζεται βίζα από πολλές μουσουλμανικές χώρες) αλλά διέσχισαν τα Ελληνικά σύνορα παράνομα.Δεν συμφωνώ με την κριτική ότι η Ευρώπη χρειάζεται μετανάστες και ότι πρέπει να δεχτεί όλους που θέλουν να περάσουν τα σύνορα παράνομα, επειδή πριν από αιώνες ή Ευρώπη είχε εφαρμόσει αποικιακές πολιτικές της εποχής εκείνης σε άλλες ηπείρους.Η Ευρώπη χρειάζεται να ελέγχει τα σύνορα της και να δέχεται σαν νόμιμους μετανάστες αυτούς που οι νόμοι των χωρών της Ευρώπης επιτρέπουν.Αν η Ελλάδα είχε να μάθει κάτι από την Δανία και τις άλλες Βόρειο και Νότιο Ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα απ όλα θα έπρεπε να ήταν η καλοσχεδιασμένη τους μεταναστευτική πολιτική που συνδυάζει αυστηρή φύλαξη των συνόρων, περιορισμό των παρανόμων σε στρατόπεδα για απέλαση, πληρωμή σε οικογένειες παράνομων για να επιστρέψουν πίσω στις χώρες τους, αποδοχή μιας λογικής σε αριθμούς νόμιμης μετανάστευσης σε ειδικότητες που χρειάζονται και φιλελεύθερη αποδοχή πραγματικών προσφύγων και όχι προσφύγων μαϊμού, σαν αυτούς που προσπάθησε να επιβάλλει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση της κατάληψης των πανεπιστημιακών κτηρίων. Τώρα ως προς τον κινηματογράφο και την τέχνη γενικά, δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί Έλληνες πραγματικοί φίλοι των τεχνών υπερασπίζονται ανίκανους εκφραστές της τέχνης επειδή και μόνο το θέμα που διάλεξαν ερεθίζει είτε τον πουριτανισμό τους, είτε την ημιμάθεια που έχουν για την Ελληνική Ιστορία, είτε γιατί είναι κακόγουστα αντίγραφα κάποιας παράλληλης αλλά επιτυχημένης προσπάθειας στο εξωτερικό.Αυτό δείχνει μια τρομερή ανωριμότητα από τους "καλλιτέχνες" να πετύχουν χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα αντί να βασισθούν στην ομορφιά της τέχνης και μια ίση ή μεγαλύτερη ανωριμότητα στο κοινό που υποστηρίζει τέτοια πετσοκόμματα της τέχνης γιατί έχουν κάποια απωθημένα της παιδικής ή εφηβικής ηλικίας.Η τσόντα δεν είναι τέχνη αλλά μπάλωμα λόγω ανάγκης. Οι ταινίες του μεγάλου Δανού σκηνοθέτη χρειάζονται κάποια εμπειρία ζωής για να καταλάβει κάποιος ότι έχουν ένα υποβάλλοντα ρατσισμό στο σενάριο κάτω από την υπέροχη και πρωτοποριακή σκηνοθεσία. Αυτό είναι ένα μείγμα προσωπικών αισθημάτων του σκηνοθέτη που είτε τα πολεμάει μέσα του είτε τα πολεμάει στην κοινωνία που μεγάλωσε και ζει, είτε και τα δύο.Αυτό φαίνεται αρκετά καθαρά όχι μόνο από το τέλος της ταινίας αλλά και στις αλλαγές που συμβαίνουν στους χωρικούς κατά την διάρκεια. Αυτοί μπορεί να είναι αφροαμερικανοί στην ταινία αλλά μπορεί να ήταν Γερμανοί, Έλληνες, ή Ισραηλινοί.Η ταινία δεν έχει να κάνει τίποτα με αντιαμερικανισμό, αντίθετα πάντρεψε τους γκανγκστερς και τον Αμερικανικό Νότο για άλλους λόγους. Έχει να κάνει με το δέος αν όχι φόβο των Δανών και κατά επέκταση της ανθρωπότητας προς κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό από αυτούς, κάτι που εξουσιάζει ή εξουσιάζεται. Μα δεν είναι μόνο αυτό, επεκτάθηκε σε ερωτήσεις για την συλλογική γνώμη, την "δημοκρατία", την αντίσταση του ατόμου, το πόσο μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος, πόσο γρήγορα, με ποιες προϋποθέσεις.Το γεγονός είναι ότι ο σκηνοθέτης επανατοποθέτησε μπροστά σε δημόσια θέα αρκετά ηθικά ερωτήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας που δεν είναι τόσο προφανή όταν διαβάζουμε ή βλέπουμε τα νέα, αλλά που έχουν βάση σε γεγονότα του παρελθόντος.Τα σκίτσα του Μωάμεθ δεν ήταν παρεξήγηση μια και δεν υπήρξε συγγνώμη αλλά επανάληψη της προσβολής. Είναι αυτό που εμποδίζει μια χώρα να κάνει την κριτική της κοινωνίας της αλλά και να προχωρήσει σε μια σειρά από λύσεις για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.Ναι σε έναν Δανό ή μια Ελληνίδα το να διασύρει κάποιος την θρησκεία εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι προσβλητικό γι αυτούς, αλλά αυτό δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη; Μετά από μια τέτοια αντίδραση στον μουσουλμανικό κόσμο η στάση αδιαφορίας και αλαζονείας είναι τόσο προσβλητική, που φανερώνει στοιχεία ρατσισμού και έλλειψη σεβασμού στους συνανθρώπους μας, επειδή είναι φτωχοί ή αμόρφωτοι ή θρήσκοι ή διαφορετικοί από εμάς.Αυτή η στάση δείχνει ένα δογματισμό χειρότερο από αυτόν της Ιερής Εξέτασης γιατί αυτή κυριάρχησε πριν εκατοντάδες χρόνια ενώ ο καλυμμένος ρατσισμός των βορειοευρωπαίων και μη επικρατεί σήμερα.
