Είχα τη Χαρά να ζήσω στο Π. Φάληρο για ένα εξάμηνο το 2005. Αν δεν ήμουν σε μια μεταβατική περίοδο της ζωής μου πιστεύω ότι δεν θα έφευγα ποτέ από εκεί.Τι να πω για τις μυρωδιές από τα Πολίτικα μπακάλικα-ντελικατέσσεν, τα περίεργα αναψυκτικά και τρόφιμα από του Μπαλάσκα, το επιπλάδικο του Κασσιμάτη με τα Λουί σεζιέν έπιπλα και τις αρχοντοκυρίες που τα αγόραζαν. Την συγχωρεμένη κ. Σοφία, συνταξιούχος στενογράφος της Βουλής, που ερχόταν καθημερινά στο καφέ που δούλευα επί της Αγ. Αλεξάνδρου και μου έλεγε ιστορίες από τα μπαλ μασκέ της δεκαετίας του 60' και τις εκδρομές στο Ναύπλιο. Ανύπανδρη η ίδια, ήθελε να απολαμβάνει τη ζωή και τα αφρόλουτρά της με άλατα από το Body Shop και αντιρυτιδικές από του Κορρέ.Οι βόλτες με το τραμ μέχρι τη Γλυφάδα και πάλι πίσω μόνο και μόνο για να απολαύσω τη διαδρομή, η θέσα από το πίσω μπαλκόνι του σπιτιού μου στα γραφεία του ιδρύματος Ωνάση και οι υπάλληλοι που έκανα διάλειμμα για τσιγάρο και ανταλάσσαμε χαμόγελα την ώρα που άπλωνα ρούχα..... Από το Π. Φάληρο έχω μόνο καλές στιγμές να θυμάμαι.