Πώς βρέθηκε αυτό το κείμενο μπροστά μου σχεδόν δέκα χρόνια αφοτου γράφτηκε; Με συγκινησε βαθιά. Έχασα την γιαγιά μου τον χειμώνα, και λίγες βδομάδες μετά, σκαλίζοντας κουτιά και τάπερ στην κουζίνα, βρήκα ένα κουτι γεμάτο με τα τελευταία κουλουρακια κρασιού που μου χε φτιαξει.Τα κοίταξα αναποφάσιστη, μα ενέδωσα. Και όπως μασουλουσα και απολαμβανα κάτι που είχαν φτιάξει τα χεράκια της, με πήραν τα κλαματα σαν μωρό παιδι.Από τότε δεν μπόρεσα να ξαναφάω, γιατί φοβάμαι την στιγμή που θα ρθω αντιμέτωπη με αυτό το ένα, τελευταίο κουλουρακι..
Σχολιάζει ο/η