#7 Στον πατέρα μου άρεσε να τραγουδάει αλλάζοντας τους στίχους προς το πιο χιουμοριστικό. Όταν ήμουν λοιπόν κάπου τεσσάρων ή πέντε σε μια επίσκεψη στον οδοντίατρο, με ρώτησε εκείνος αν ξέρω κανένα τραγούδι. "Ναι, αμέ!" του λέω. Κι άρχισα να του τραγουδώ "Τα μαύρα πόδια σου... όταν τα πλένεις δε μυρίζουνε.."Ο άνθρωπος κόντεψε να πάθει αποπληξία από τα γέλια κι εγώ για καμιά εικοσαετία δεν άντεχα να ακούω τους δικούς μου να διηγούνται αυτή την ιστορία. :}