Είδαμε σίγουρα την ίδια ταινία??? (Μιλάω πάντα για τον πρώτο αυθεντικό Εξορκιστή και μάλιστα χωρίς τις επιπλέον σκηνές που είχαν κυκλοφορήσει πριν κάποια χρόνια) Οι ταινίες κρίνονται κυρίως σκηνοθετικά. Ο σκηνοθέτης φτιάχνει την ταινία. Όχι ο σεναριογράφος.Ο Εξορκιστής δεν έχει θέμα τις ενοχές ενός παπά. Έχει θέμα την απώλεια της πίστης. Kι αυτό είναι πανανθρώπινο. Εσύ έχεις τόσο ισχυρή πίστη που πιστεύεις ότι ο πανάγαθος θα φροντίσει για τα πάντα και το Κακό δεν θα σε αγγίξει? Εγώ πάλι και κάτι εκατομμύρια άλλοι όχι. Χωρίς την πίστη νιώθεις μόνος. (θυμήσου το Signs). Κι αυτό μπορεί να είναι πολύ τρομακτικό αν το Κακό όντως υπάρχει!Εκεί έγκειται ο τρόμος του Εξορκιστή και είναι ένας απόλυτα εγκεφαλικός τρόμος που αποδίδεται σκηνοθετικά άρτια με κλιμάκωση και σφιχτό δέσιμο και με έναν χαρακτήρα για τον οποίο νιώθουμε συμπόνοια. Δεν έχει να κάνει με τα αίματα και τα παλουκώματα και τους εμετούς. Διέρχεται του μέσου του εξορκισμού (θα μπορούσε να χρησιμοποιούσε κάποιο άλλο εύρημα αν το βιβλίο έδινε την ευκαιρία) γιατί είναι κάτι το μυστικιστικό που επαφίεται ακριβώς στην ύπαρξη πίστης (για μας τους άπιστους είναι μια τελετουργία μαζικής παράκρουσης σε ψυχικά ασθενείς). Η ταινία είναι σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά λοιπόν αρτιότατη. Απόλυτα σεβαστό ότι δεν σε τρόμαξε ούτε σου κίνησε το ενδιαφέρον. Αλλά από κει ως το "δεν είναι καλή" υπάρχει απόσταση. Επίσης είναι απόλυτα αποδεκτό να μας αρέσει πολύ μια αντικειμενικά μη καλή ταινία. (Πχ. Εμένα μου αρέσει το Return of the Killer Tomatoes). Παρεμπιπτόντως γιατί μάλλον δεν ήμουν σαφής το It το ανέφερα ως θετικότατο παράδειγμα επιτυχημένου τρόμου οπότε δεν χρήζει υπεράσπισης. Ο King μπορεί να μην είναι Τολστόυ αλλά είναι ένας καλός συγγραφέας. Καλύτερος απ'ότι οι κινηματογραφικές διασκευές του αφήνουν να φανεί.