Φαντάζομαι την Α,μπα καλεσμένη σε φιλικό σπίτι, να πίνει τζιν τόνικ καθισμένη σε δερμάτινο μαλακό καναπέ, ακούγοντας χαμηλά τζαζ, φιλοσοφώντας, αναλύοντας και ψυχαναλύοντας, με την ηρεμία που διακρίνει τους ανθρώπους που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, όταν ξαφνικά ο οικοδεσπότης προτείνει να δουν καμιά ταινία π.χ. τον Εξορκιστή, οπότε η Λένα πετάγεται και με τεντωμένες μπούκλες τρέχει στους δρόμους ουρλιάζοντας ΗΜΑΡΤΟΝ, ΗΜΑΡΤΟΝ!!!χίλια συγνώμη, δε θυμάμαι ποτέ να γέλασα με τον φόβο κάποιου, αντίθετα ένιωσα έτσι μια ανάγκη να τη χαϊδέψω και να της πω μη φοβάσαι, στα ψέμματα το κάνουν, αλλά μετά μ'έπιασαν τα γέλια. Αχ ρε Α,μπα, ψυχούλα. Τον Χριστό φαντάρο είδες.