Η υπόθεση είναι χαρακτηριστική της προχειρότητας που αντιμετωπίζουμε κάποια θέματα.Από το 2005 η Ευρωπαϊκή Ένωση πρότεινε να μειωθεί ο αλιευτικός στόλος για να προστατευτούν οι θάλασσες από την υπεραλίευση επιδοτώντας την απόσυρση αλιευτικών σκαφών. Η υπεραλίευση είναι σημαντικό πρόβλημα και το έχουμε διαπιστώσει ακούγοντας ότι η θάλασσα δεν έχει όσα ψάρια είχε παλιότερα (αν και έχω ακούσει διάφορες εξηγήσεις από το ότι φταίνε οι φώκιες μέχρι ότι φταίνε οι ...ψαροντουφεκάδες και οι ερασιτέχνες ψαράδες).Η απόσυρση δεν περιλαμβάνει απαραίτητα την καταστροφή αλλά το έλεγε ρητά ότι μπορούσε να γίνει αξιοποίηση των σκαφών σε άλλες δραστηριότητες. Δηλαδή θα μπορούσαμε να τα μετατρέψουμε σε σκάφη αναψυχής ή τουριστικά. Με τη μετατροπή και θέσεις εργασίας θα δημιουργούσαμε και το παραδοσιακό επάγγελμα του καραβομαραγκού θα σωζόταν και ίσως να κάναμε και εξαγωγές.Όμως αυτό προϋπέθετε κάποιες μελέτες (πως μετατρέπεται ένα ψαράδικο σε σκάφος αναψυχής ή τουριστικό) και κάποιες επενδύσεις (καρνάγια, διαφήμιση, υποδομές).Εμείς οι έξυπνοι όμως σιγά μην κάτσουμε να ασχοληθούμε με τέτοια πράγματα που αργούν.Τσεπώναμε στα γρήγορα την επιδότηση με την καταστροφή (σιγά μην ψάξω άνθρωπο να το αγοράσει για σκάφος αναψυχής) και γέμισαν οι θάλασσες με "παραδοσιακά" ξύλινα σκάφη αναψυχής και τουριστικά κατασκευασμένα στην Τουρκία (κακοφτιαγμένα κατά τη γνώμη μου, αλλά ίσως είναι θέμα γούστου).Το λυπηρό είναι ότι ακόμα και τώρα στην κρίση δεν έχει σκεφτεί κανένας αυτή την προοπτική.
