Ακριβώς έτσι. Και κάποια συμπεράσματα που ναι μεν "βγαίνουν" από το άρθρο αλλά δεν είναι "λιανά" για τους πολύ νέους. -Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγεί από την κρίση μόνο με επιχειρήσεις εστίασης (φαγάδικα) και καφετέριες. Πρέπει να ψαχτούμε δηνιουργικά και κυρίως να σταματήσουμε να θέλουμε να "βρούμε μια θεσούλα". -Δεν είναι δυνατόν να γίνουν προσλήψεις και να βρει ο νέος εργασία αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις να τον προσλάβουν. Επομένως αν θέλει να μείνει στην Ελλάδα και να εργαστεί (όχι μόνο ως σερβιτόρος) να φροντίσει να ψηφίσει κάποιον που θα μπορεί να φέρει ανάπτυξη και δεν θα αναλίσκεται σε ανούσιες (και ύπουλες γιατί ξέρει ότι είναι ανούσιες αλλά τις λέει) φανφάρες περί "των κακών αφεντικών που πίνουν το αίμα του λαού". Κακά τα ψέμματα αυτά συνέβαιναν στην προεπαναστατική τσαρική Ρωσία κι όχι στην ελληνική πραγματικότητα. (Μεγάλο θέμα αυτό το τελευταίο αλλά για άλλη φορά). -Τελος θα πρέπει να είμαστε στραμμένοι στο πως μπορούμε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα αντί πώς θα καννιβαλίζουμε τις τιμές. Το φθηνό έχει πεπερασμένο όριο. Το ποιότικό έχει όριο τ'αστέρια.