ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...Ξεκινήσαμε με έναν μέλανα ζωμόκι ένα «μολών λαβέ»·φθάσαμε αισίως στο «εν τούτω νίκα»και σε μιαν Αγιά Σοφιά·προχωρήσαμε σ’ ένα «ελευθερία ή θάνατος»με ένα τσίπουρο κι ένα ξερίχι·ανεβήκαμε σ’ ένα «όχι» και σ’ ένα «αέρα!»με κρυοπαγήματα πυρπολούμενου στήθους·ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας«ψωμί παιδεία, ελευθερία»,για να καβαληκέψουμε, επί τέλους!ένα αστραφτερό καλάμιδιπλού διαφορικού ελληναράδικο,φιλοσοφούντες φραπεστί,ρεβόμενοι αστακομακαρονάδακαι τιραμισού πατροπαράδοτο,ώσπου να προσγειωθούμε – Oh Mon Dieu!σε ένα «Ότι έχετε ευχαρίστηση».