Για ανθρωπους της δικης μου γενιας,δηλαδη τους γεννημενους την δεκετια του 1950,το να αποφευγει καποιος να υπηρετησει την θητεια του στις Ε.Δ.ηταν μεγαλη ντροπη.Πορρω δε που σημερα η θητεια ειναι μικρης διαρκειας και υπο εξαιρετικες συνθηκες.(Υπηρετησα 31 μηνες και σε συνθηκες που κανουν τις σημερινες να θυμιζουν...καλοκαιρινες διακοπες).Δυστυχως ,ομως,κατι τετοιο συνεβαινε παραδοσιακα με μεγαλη συχνοτητα στην χωρα αυτη.Και οσοι ειχαν,μεν,"δοντι",αλλα δεν μπορουσαν να αποφυγουν ενετελως την θητεια,φροντιζαν να την υπηρετησουν σε "κεντρικες υπηρεσιες γραφειου".Ειχα διαβασει ,προ πολλων ετων, οτι μια αθηναικη εφημεριδα ειχε κανει,την δεκαετια του '50,μια ερευνα.Ειχε καταγραψει 100 περιπου "γονους μεγαλων τζακιων"της εποχης,οι οποιοι ηταν μεταξυ 20 και 25 ετων το 1940,με την κηρυξη του ελληνοιταλικου πολεμου.Ξερετε ποσοι απο αυτους υπηρετησαν στο Αλβανικο μετωπο,η,εστω,στα οχυρα της Βορειας Ελλαδας ;Ουδεις ! Ουτε ενας ! Οσοι απο αυτους δεν "απηλλαγησαν για λογους υγειας" βολευτηκαν σε στρατιωτικες υπηρεσιες της Αθηνας,μακρια απο καθε κινδυνο.Θλιψη και ντροπη.Και αηδια.Αλλα και διαλυση ψευδαισθησεων σχετικα με το πως αντιλαμβανονται -διαχρονικα-οι περισσοτεροι απο τους εχοντες θεσεις ισχυος το καθηκον τους προς την πατριδα.Προς τουτο θα ειχε μεγαλο ενδιαφερον και μια ερευνα η οποια θα κατεγραφε το που,ποσο,και πως υπηρετησαν ολοι οι εν ενεργεια "πολιτικοι και επιχειρηματικοι αρχοντες" της χωρας .Και οι "αρρενες βλαστοι τους",φυσικα.
