Ο λουμπενοποιημένος μικροαστικός αυτός συρφετός έχει τόση σχέση με τις ευρωπαϊκές/διαφωτιστικές αξίες όση o ΣΥΡΙΖΑ με τον κομμουνισμό και τον μαρξισμό (ή/και τον λενινισμό, ανάλογα με τα γούστα του καθενός). Προφανώς, όσοι πήγατε εκεί δεν έχετε κανένα πρόβλημα με τον «επίτιμο», τον Άδωνι, τον τενεκέ που λέγεται Σταύρος Θεοδωράκης και όλο το συνάφι τους: τα θερμά χειροκροτήματα και οι αγκαλίτσες μαζί τους, αυτό δείχνουν. Τώρα, αν έμπαινε κάποιος στον κόπο να μας τεκμηριώσει ποιά ακριβώς είναι η θεωρητική/πολιτική σχέση του πρώην τηλεμαϊντανού ή της ΝΔ ως συντηρητικού μορφώματος της (ακρο)δεξιάς με τον φιλελευθερισμό και τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη», εγώ προσωπικά θα του ήμουν υπόχρεος.Επίσης, το «Ευρώπη» είναι γεωγραφικός χώρος/προσδιορισμός, ενώ η Ε.Ε. είναι μία πολιτική ένωση κρατών και η ευρωζώνη μία νομισματική τέτοια. Η σύγχυση που δημιουργείται συνεχώς με τα συνθηματάκια τύπου «Μένουμε Ευρώπη», «οι σταλινικοί θέλουν να μας βγάλουν από την Ευρώπη» κ.λπ. είναι σκόπιμη ή οφείλεται σε εκ γενετής κρετινισμό; Είναι ένα πράγμα η θεωρητική/φιλοσοφική κληρονομιά του ευρωπαϊκού διαφωτισμού (ανεξιθρησκία, εκκοσμίκευση της πολιτικής εξουσίας, διάκριση των εξουσιών, προστασία ατομικών δικαιωμάτων κ.ο.κ.) που μία χαρά τα έχει αφομοιώσει και η λεγόμενη αριστερά σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο (και ο ίδιος ο Μαρξ, οι αναρχικοί, οι «ουτοπικοί σοσιαλιστές», ο Προυντόν, η Κριτική Θεωρία, είναι όλοι τους πνευματικοί απόγονοι της ίδιας αυτής κληρονομιάς· αλλά αν μαθαίνει κανείς τι είναι ο κομμουνισμός από τον Γεωργαλά και τον Άδωνι!) και εντελώς άλλο πράγμα μία πολιτική και νομισματική ένωση κρατών. Το προβληματικό είναι η αξιωματική παραδοχή ότι η τελευταία (Ε.Ε.) αποτελεί de facto θεματοφύλακα των πρώτων (διαφωτιστικών ιδεωδών).Προφανώς, με το «Μένουμε Ευρώπη» εννοείται ακόμη η παραμονή της χώρας στην δυτική γεωπολιτική σφαίρα επιρροής, με όλες της τις συμπαραδηλώσεις και συνεπαγωγές. Αλλά αν νομίζετε κάποιοι ότι αυτό θα σας προστατέψει από τους περιδινισμούς της επερχόμενης πολεμικής αναμέτρησης, είστε βαθιά γελασμένοι. Κάτι ξέρουν και οι Ουκρανοί με τις χιλιάδες νεκρών και εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων, που η χώρα τους έγινε Σαράγεβο μέσα σε 15 μήνες. Η βίαιη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας στα '90s επίσης προσφέρει κάποια ιστορικά μαθήματα επ' αυτού. Αλλά φυσικά τότε στην Ελλάδα οι ως άνω εικονιζόμενοι «πατριώτες» τζόγαραν στο χρηματιστήριο και νανουρίζονταν το βράδυ με το Κωστοπουλικό life-style. Ο αστικός πολιτισμός έχει παρακμάσει εδώ και 80 χρόνια, από τότε που η μαζική εξόντωση εξορθολογίστηκε και τελειοποίηθηκε τεχνικά από την I.G. Farben και τη Luftwaffe. Το ζήτημα δεν είναι η τυπική αναγνώριση/κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, της «έννομης τάξης», του «κράτους δικαίου», των ατομικών ελευθεριών και των λοιπών ταυτολογικών εννοιολογικών κατηγοριών, αλλά ο ακριβώς εντοπισμός της ιστορικής εκείνης διαδικασίας και των κοινωνικών εκείνων δυνάμεων που καταλήγουν να εμποδίζουν την πραγμάτωση τους· που ακυρώνουν την δυναμική τους μετατρέποντας τα σε κενά περιεχομένου φορμαλιστικά συνθήματα, κατάλληλα για την αποχαύνωση των τηλεοπτικών πάνελ και τον υστερικό κρετινισμό των πλακάτ στην πλατεία. Όποιος διάβασε στη ζωή του Adorno, κάτι ξέρει επ' αυτού. Τα φθηνά δάκρυα των φιλελεύθερων φυλλάδων για την απουσία συγκροτημένης και με σοβαρό στρατηγικό προσανατολισμό αστικής τάξης στην Ελλάδα, χύνονται μάταια. Η εποχή του αστικού πολιτισμού έχει περάσει ανεπιστρεπτί και το ζήτημα πλέον είναι η χαρτογράφηση της εσωτερικής του αποσύνθεσης, της μετατροπής του στο αντίθετο του, στην άρνηση αυτού που ήταν κάποτε. Ο Μητσοτάκης δεν είναι ο Saint - Just και ο Τζήμερος δεν είναι ο Babeuf!
