'Οπως λέει και ο Lampros οσοι ανήκουμε στην προηγούμενη γενια αντιμετώπισαμε όντως Χάσμα Γενεων και τότε απλα δεν τολμούσαμε να σκεφτούμε πως εαν μας προβληματιζε κατι θα μπορούν οι γονεις να δώσουν απαντήσεις ή να το χειριστουν αποτελεσματικα.Βέβαια δεν ξερω ίσως ηταν και λιγο πιο απλα τα πραγματα? διαφορετικές και οι σχέσεις γενικότερα? Σαν μητερα προσπαθώ να έχω την δυνατότητα να καταλαβαίνω τι γίνεται με τα παιδιά μου και παρολο που έχω την αίσθηση οτι εχω καταφέρει να σκέφτονται οτι μπορουν να μου πουν ελευθερα οτιδήποτε, πάντα έχω μια αίσθηση οτι υπάρχουν ζητήματα που ισως δε θα ξερω πως να χειριστω ή δεν θα τα καταλαβαίνω.Τιποτα δεν μας προετοιμάζει γιαυτο το ρολο. Υπάρχουν παρα πολλοι παράγοντες που παίζουν ρολο. Προσωπικότητα, παιδεία, δυνατότητα να αφομειώνεις την πραγματικότητα που ζει ενας 20χρονος ενω εσυ εισαι 50.Αυθόρμητα περναει απο το μυαλό η σκέψη "μα καλά δεν υποψιαστηκε? " αλλά δε ξερω ρε παιδί μου, δυσκολεύομαι πολυ να αρχισω να μιλάω για ευθύνες. Μπορει να φταιει που ξέρω πως στην πραξη ειναι δύσκολο να εισαι οχι μονο καλος και στοργικός γονιος αλλά και χρήσιμος ταυτόχρονα. Μπορει να φταίει και οτι ο πόνος να χάνεις το παιδι σου ειναι τόσο μεγάλος - δε μπορω να φανταστω κατι χειρότερο - που δεν τολμώ τωρα να εκφρασω οτιδήποτε αφορά τους γονεις από σεβασμό σε αυτον τον πονο που βιώνουν.
