Αχ αγαπούλα μου που μετά από ένα μήνα τον νιώθεις και δικό σου άνθρωπο, του έχεις κάνεις και test drive και τον φωνάζεις και λόβ. Δεν ξέρω αλλά αυτά στη γενιά μου δε τα λέμε σχέση, τα λέμε σαχλαμάρες. Έναν άνθρωπο τον νιώθεις δικό σου όταν έχεις ζήσει μαζί του όλες τις ανθρώπινες στιγμές και ο έρωτας σας και μετά η αγάπη σας τις έχει αντέξει. ¨Οταν τον έχεις φροντίσει όταν ήταν άρρωστος, όταν τον έχεις δει κάτω στο πάτωμα και τον έχεις βοηθήσει να σηκωθεί. Οταν δεν σε ξυπνάει το γλυκό του το φιλί αλλά η εύοσμη κλανιά του. Οταν μείνεις μαζί του σε όλες τις δυσκολίες, οικονομικά προβλήματα και στεναχώριες. Τους ανθρώπους τους δικούς μας δεν τους κάνουμε test drive και άλλες ανοησίες. Τους αγαπάμε. Απλά. Τίποτα άλλο. Η αγάπη όμως θέλει χρόνια να ωριμάσει και να αποκτήσει ρίζες βαθιές. Ερωτέυεστε στο πρώτο ραντεβού, κάνετε test drive στο δεύτερο και στο τρίτο θέλετε να συζητήσετε την σχέση σας. Αφήστε στους ανθρώπους λίγο χώρο, λίγο χρόνο να σας ερωτευτούν που τους κάνετε να νιώθουν πως σε λίγο θα πέσουν στη φάκα του εγωισμού σας. Και μετά μας κοιτάζετε σαν τον Μπάμπι όταν σας λέμε «στο καλό».