Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά πραγματικά εκπλήσσομαι με τα λογικά άλματα και το τσουβάλιασμα που πέφτει στα σχόλια. Για να πάρουμε κάποια πράγματα ένα-ένα:1) Οι νόμοι είναι νόμοι και δεν πρέπει να επηρεάζονται από συναισθηματική φόρτιση ή προσωπικές αντιλήψεις σχετικά με το τι είναι σωστό ή λάθος. Υπάρχουν κάποιοι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους χτίζουμε ένα μεγάλο νομικό οικοδόμημα, ο ρόλος του οποίου είναι ακριβώς να μην έχει σημασία το τι θεωρώ εγώ ή εσύ ή ο άλλος προσωπικά "σωστό" ή "ηθικό". Άλλος αηδιάζει με την ομοφυλοφιλία, άλλος αηδιάζει με τους αλλοδαπούς, άλλος αηδιάζει με τον σαδομαζοχισμό, άλλος αηδιάζει με τις μπανάνες. Οι νόμοι υπάρχουν για να ρυθμίζουν μια κοινωνία υπεράνω προσωπικών προτιμήσεων. Επίσης αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι ότι τα κομμάτια από τα οποία συντίθεται αυτό το (νομικό) οικοδόμημα σχετίζονται, αλληλοεξαρτώνται και αλληλοεπηρεάζονται. Αν κάτι θεωρηθεί νόμιμο ( ή παράνομο) τότε αυτόματα ανοίγονται οδοί για να θεωρηθούν πολλά άλλα πράγματα νόμιμα ή παράνομα αντίστοιχα (όπως το παράδειγμα με την απαγόρευση της τεκνοποίησης σε άτομα που δεν είναι συγγενείς αλλά έχουν πολύ παρόμοιο γενετικό υλικό), οπότε θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πριν αρχίσουμε να φωνάζουμε "εμένα αυτό μου φαίνεται λάθος ή με αηδιάζει, άρα πρέπει να είναι παράνομο". Τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο και οι συνέπειες δεν είναι προφανείς/αυτονόητες πάντα. Σε αυτό το πνεύμα, το τι είναι νομικά αποδεκτό και το τι είναι ηθικά/κοινωνικά αποδεκτό είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα τα οποία πρέπει να μάθουμε επιτέλους να διαχωρίζουμε.2) Το τι θεωρείται αιμομιξία καθορίζεται σαφώς και ξεχωριστά στο νομικό πλαίσιο κάθε χώρας (ή πολιτείας αν μιλάμε για ΗΠΑ). Σε κάποιες χώρες αιμομιξία θεωρείται μόνο σεξουαλική επαφή μεταξύ γονέα και άμεσου τέκνου, σε άλλες συμπεριλαμβάνεται και η σεξουαλική επαφή μεταξύ ευρύτερων συγγενών (παππούδες, θείοι κλπ), σε άλλες χώρες αφορά και θετούς γονείς. Επίσης οι ποινές διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα.3) Καλώς ή κακώς, μια ηλικία-ορόσημο στο νομικό σύστημα του δυτικού πολιτισμού είναι τα 18 έτη, με τη συμπλήρωση των οποίων αλλάζουν πολλά πράγματα σχετικά με τις ευθύνες, τα δικαιώματα και τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του ατόμου. Δεν θα επιχειρηματολογήσω για το αν η ηλικία αυτή είναι η κατάλληλη (θεωρώ ότι είναι μεγάλο θέμα) αλλά αυτή είναι οπότε σε αυτή τη βάση θα μιλήσω.Στη συντριπτική πλειοψηφία των νομοθετικών πλαισίων λοιπόν, όταν η πράξη της αιμομιξίας αφορά ανήλικο, τότε αντιμετωπίζεται ως κακοποίηση ανηλίκου και όχι ως υπόθεση αιμομιξίας, πολύ απλά γιατί η κακοποίηση ανηλίκου θεωρείται πολύ σοβαρότερο ζήτημα. Και αυτό ισχύει όχι μόνο επειδή πρόκειται για ένα "τρυφερό πλάσμα", αλλά γιατί στο συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που μόλις περιέγραψα, το να είσαι ανήλικος (έστω και 16, 17 ή 17 χρονών και 360 ημερών), αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχεις πλήρη επίγνωση του τι κάνεις (επομένως πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθείς ότι χειραγωγείσαι ή ότι κάνεις κάτι παρά τη θέλησή σου). Επίσης σου παρέχει μειωμένη ευθύνη για πολλά πράγματα, η οποία μεταβιβάζεται στους ενηλίκους που σε περιβάλλουν (ενώ αν είσαι 18 χρονών και μίας ημέρας την πάτησες). 4) Με βάση τα προηγούμενα τρία σημεία λοιπόν, αδυνατώ να καταλάβω με ποια λογική κάποιοι αναγνώστες παρουσιάζουν την παιδοφιλία ή το βιασμό πχ. ως το επόμενο σιχαμερό βήμα-κατάκτηση εις το όνομα της διαβόητης πολιτικής ορθότητας. Αφήστε λίγο στην άκρη την προσωπική σας αποστροφή προς το συγκεκριμένο θέμα και σκεφτείτε. Τι σχέση έχει η ασέλγεια εις βάρος ανηλίκου και ο βιασμός, τα οποία είναι πράξεις ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ απέναντι στο θύμα, με μια συναινετική πράξη μεταξύ ενηλίκων; Το μόνο που δέχομαι ως βάσιμο επιχείρημα είναι ότι στην περίπτωση της τεκνοποίησης οδηγεί σε αυξημένες πιθανότητες για εμφάνιση γενετικών προβλημάτων στους απογόνους. Παρόλ' αυτά, αν μιλήσουμε για σεξουαλική επαφή, η οποία, σημειωτέον, δεν σημαίνει αυτόματα τεκνοποίηση, αυτο το επιχείρημα δεν έχει νόημα. Θεωρώ πολύ λογική μια συζήτηση πχ. περί νομιμοποίησης της πράξης, αλλά ποινικοποίησης της τεκνοποίησης ή επιβολής ελέγχου της πιθανότητας για πρόβλημα υγείας στους απογόνους. Ωστόσο, περιμένω ακόμα να δω ΕΝΑ επιχείρημα/πρόταση από τους πολέμιους της συγκεκριμένης πρότασης, σχετικά με το τι κάνουμε με άτομα που έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να αποκτήσουν απογόνους με προβλήματα, αν και δεν είναι συγγενείς. Αν μας ενδιαφέρει τόσο πολύ η μοίρα των απογόνων γιατί δεν απαγορεύουμε πχ. και στους γονείς με μεσογειακή αναιμία να τεκνοποιήσουν; Γιατί δεν απαγορεύουμε επίσης την τεκνοποίηση σε ναρκομανείς, βαρείς καπνιστές κλπ.; Αλλά ξέχασα, εκεί δεν έχουμε κάποιο κοινωνικό ταμπού που να διαταράσσει αυτά που έχουμε μάθει να θεωρούμε "κανονικά", οπότε δεν ασχολούμαστε.Όσο για ανυπέρβλητα επιχειρήματα ψαρόσουπας τύπου "Καμία σχέση με τους ομοφυλόφιλους αυτό που περιγράφεις. Η αιμομικτική σχέση είναι διαστροφή", εγώ θα επιμείνω να τονίζω πόσες φορές στο παρελθόν ή και σήμερα ακόμη, ομοφυλόφιλοι θα ρώτησαν επικριτές τους "τι διαφορετικό κάνω από εσένα που κάνεις συναινετικό σεξ με έναν (ετερόφυλο) ενήλικα;" και θα έλαβαν την απάντηση "αυτό δεν έχει καμία σχέση, η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή". Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για κοινωνικά ταμπού, τα οποία αφορούν το τι κάνουν δύο συναινούντες ενήλικες, και μία πράξη η οποία δεν επηρεάζει/αφορά κανέναν άλλο (επαναλαμβάνω εξαιρώντας την τεκνοποίηση η οποία σηκώνει περαιτέρω συζήτηση, αλλά όχι μόνο για την περίπτωση της αιμομιξίας). 5) Τέλος, κάποιες συμπληρωματικές σκέψεις. Δεν έχω αρκετές γνώσεις περί βιολογίας για να μπορώ να έχω σθεναρή γνώμη για το βαθμό κινδύνου για τους απογόνους. Κι εγώ η γενική γνώση που έχω είναι ότι ο κίνδυνος είναι αυξημένος. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι αυτοί του συμβουλίου ξύπνησαν μια ωραία μέρα και είπαν "τι θα κάνουμε για να μη βαριόμαστε; ας προτείνουμε αποποινικοποίηση της αιμομιξίας!". Κάποιος επιστημονικός αντίλογος θα υπάρχει (ο οποίος μπορεί να είναι λανθασμένος φυσικά). Η συζήτηση περί του θέματος δεν είναι ποτέ κάτι κακό και στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω πως έχει αρκετά λογική βάση. Επίσης, αν θεωρήσουμε ότι το άρθρο είναι ακριβές, αναφέρει αποποινικοποίηση μόνο μεταξύ αδελφιών και όχι γονέων-τέκνων (το οποίο είναι ένδειξη ότι υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα στη μέση-τι είδους, δεν ξέρω). Δεν υπερασπίζομαι την αιμομιξία συγκεκριμένα, για να είμαι ειλικρινής δεν με αφορά. Πρέπει κάποια στιγμή όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει αξιωματικά καλό και κακό, πέρα από αυτό που αποφασίζουμε εμείς γιατί εμείς φτιάχνουμε τους κανόνες. Και ότι αν κάτι θεωρείται "ανώμαλο" ή "διαστροφικό", δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ποινικά κολάσιμο.
