Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν πεθαίνει κάποιος, πρέπει να τον αγιοποιούμε και να ωραιοποιούμε τη ζωή του. Αυτά που πίστευαν στο ΚΚΕ όσο ζούσαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τα έγραψαν/υπενθύμισαν και όταν πέθαναν. Τι πιο ειλικρινές και απλό... Σε όσους δεν αρέσει το ύφος ας δούνε Τατιάνα