Με άρθρα σαν αυτό θέλεις τόσο πολύ να συμφωνήσεις, και συμφωνείς τελικά, ώστε εγώ απορώ: δηλαδή άλλοι είναι που τα κάνουν, όχι εμείς; Υποκρισία πως εμείς ανήκουμε σε μια σπουδαία μειοψηφία, ρομαντισμός πως στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι ένας εργάτης ονειρεύεται τον Παρθενώνα, και ένα απαίσιο διαμαντένιο κρανίο εκατομμυρίων του Νταμιεν Χιρστ. Νομίζω πως αυτός ο ρομαντισμός από τη μία και η φτήνια από την άλλη αλληλοτροφοδοτούνται.
