Κώστα,δεν ξέρω πόσο καιρό λείπεις από Ελλάδα. Απ'ότι καταλαβαίνω πολύ και φαίνεται να έχεις κάνει αυτά που δεν μπόρεσες στην Ελλάδα.Αυτό που με έφερε στα όρια μου και το πήρα απόφαση να φύγω ήταν το ότι κουράστηκα να είμαι "περήφανη Ελληνίδα" γι αυτό που ήμουν πριν 2000, 500,85 χρόνια. Ήθελα να μαι περήφανη γι αυτά που κάνω τώρα!!Ακόμα κι αν ξεπεράσουμε αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, αυτή η εθνική ντροπή δεν ξεπλένεται και το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. κοινωνική λοβοτομή χρειαζόμαστε. Κι ακόμη και τώρα, μυαλό δεν μπαίνει. Συνεχίζουν αυτά που περιγράφεις και το τραγούδι αυτό περνάει και περνάει και περνάει!By the way, κι εγώ με κάπου τόσα χρήματα είμαι αυτή τη στιγμή, με όσα ήσουν τότε. Αλλά παραδόξως αισθάνομαι πιο "ασφαλής"...