Ο τόνος της φωνής και η επί 8 λεπτά σοκαρισμένη στάση της Κανέλλη δε με πείθουν για την αυθεντικότητά τους. Όμως εξαιρουμένου του ύφους, αυτά που λέει έχουν μεγάλη σημασία, πολύ σωστές και ώριμες σκέψεις. Προσωπικά θα προτιμούσα να τα ακούσω υπό ένα πιο σοβαρό και "γνήσιο" ύφος, όπως όταν η Τσαπανίδου ανέφερε κάτι για "άντρες είναι" ή στη διόρθωση που της έκανε για τη χρήση του "ανέχεια" αντί "ανοχή", όπου στιγμιαία ξεχνάει το σοκ. Μπορεί να έχει όλο το δίκιο με το μέρος της αλλά μου μοιάζει υπερβολικό. Ίσως να είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξυπνήσει τον κόσμο που βλέπει με καλό μάτι την ακροδεξιά. Μακάρι να πιάσει τόπο.