Ορισμένες φορές σκέφτομαι,πόσο ανοησία ορισμένοι,έχουν πάνω από το κεφάλι τους τον τάδε και για τον δείνα άγιο που έκανε το τάδε θαύμα (τίποτα) που έσωσε αυτούς τους ασθενείς (σε καμία περίπτωση) τους οποίους με κάθε ευκαιρία προσκυνούμαι και δοξολογούμαι, σε κάθε επέτειο της γέννησή τους,θανάτου τους,των εσόδων και των εξόδων από παραδείσους και κολάσεις μεταμορφώσεις και άλλα τέτοια άχρηστα.Καταλήγω, αν δεν ήταν ένας Ηγέτης σαν τον Καλλίμαχο και τον Μιλτιάδη στην μάχη του Μαραθώνα και το θάρρος των πολεμιστών,της καλύτερης γενιάς Αθηναίων και Πλαταιών που πέρασε από την ιστορία κάπως να κερδίσουν τους Περσες κάπως έτσι θα καταντούσαμε και εδώ.πως προχώρησε η Ανατολή στα 2000 χρόνια