Κακά τα ψέμματα, πολύ κακή συνέντευξη, πολύ κακή η Αλίκη, όσο είδαμε τουλάχιστον. Καμιά χημεία μεταξύ τους, έχει και μιά ευθύνη αυτός που παίρνει τη συνέντευξη να κάνει το πρόσωπο που φιλοξενείται να αισθανθεί άνετα. Πώς να καταφέρει βέβαια ο δύστυχος να διαπεράσει τον τοίχο με τα κλισέ που έχτιζε εκείνη χρόνια. Με έναν περίεργο τρόπο το καλύτερο σημείο είναι στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ίσως λοιπόν παρακάτω να μίλησαν σαν άνθρωποι. Όπως και να έχει εμένα 16 χρόνια μετά ακόμη μου λείπει.
