Να σας πω κάτι βρε φιλαράκια; Διάβασα με μεγάλη προσοχή όλα τα μέχρι στιγμής σχόλια και καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σας και τα παράπονα σας. Σας συμβουλεύω το εξής και όσοι μπορείτε κάντε το. Αγοράστε με δόσεις ένα -αν όχι καινούργιο-, μεταχειρισμένο παπάκι ή σκουτεράκι. Τώρα με την κρίση οι τιμές έχουν πέσει πάρα πολύ. Είμαστε μία χώρα που έχουμε 300 ημέρες τον χρόνο ηλιοφάνεια. Πραγματικά θα λυτρωθείτε. Οι χρόνοι των μετακινήσεων σας θα είναι σχεδόν μηδαμινοί και θα γλυτώσετε όλο αυτόν τον χρόνο που ξοδεύετε άσκοπα περιμένοντας για ολόκληρα μησάωρα, και σαρανταπεντάλεπτα (αν είναι δυνατόν!) στην ουρά για να στοιβαχτείτε μέσα σε μία ιδρωτίλα και κάθε είδους -ίλα... και μάλιστα να πληρώνετε για αυτό!...Εδώ και πολλά χρόνια (από τα φοιτητικά μου) κυκλοφορώ με δίκυκλο. Ξεκίνησα με ένα παπάκι και τώρα έχω μεγαλύτερη μηχανή. (Έχω και αυτοκίνητο που όμως το κυκλοφορώ ελάχιστα ή σε περιπτώσεις που είναι αναγκαίο).Επαναλαμβάνω: Όσοι μπορείτε, αγοράστε ένα μικρό-φθηνό δίκυκλο να κάνετε τις μετακινήσεις σας και τις δουλειές σας σε ελάχιστο χρόνο και φυσικά να μετακινήστε ακριβώς στα σημεία του προορισμού σας. Είναι μεγάλη κοροϊδία, σε αυτή την πρωτεύουσα να μετακινείστε με τα απαράδεκτα μέσα μαζικής "σαρδελοποίησης"!... Σ.Σ.: Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων από τα φοιτητικά μου χρόνια η μητέρα μου με είχε ωθήσει (να ναι καλά!), να αγοράσω ένα παπάκι. Πόσο, μα πόσο δίκιο είχε!!!Σ.Σ2.: Συγνώμη για αυτό που θα γράψω, αλλά όταν ακούω σήμερα ανθρώπους που μετακινούνται, κυριολεκτικά, μεταξύ των άκρων της πρωτεύουσας με τα Μ.Μ.Μ προκειμένου να εργαστούν (αλλάζοντας μάλιστα έως και τρία μέσα, λεωφορείο-μετρό-τρόλεϊ), ξοδεύοντας άσκοπα, τεράστια χρονικά διαστήματα -και πάλι συγνώμη- αλλά μόνο διανοητικά ανάπηρους μπορώ να τους χαρακτηρίσω... (για τον τρόπο μετακίνησης τους).