Αν περιμένει την ημέρα της κηδείας κάποιου, για να κάνει τον απολογισμό της πολιτείας του, τότε προφανώς συμβαίνουν δυο τινά: Πρώτον δεν έχει το θάρρος να γράψει όσα έγραψε, 10 μέρες νωρίτερα (αν το είχε γράψει νωρίτερα, θα συμπλήρωνα άλλα τόσα από κάτω) και δεύτερον εκμεταλλεύεται, ακριβώς το γεγονός της κηδείας του, για να δώσει έμφαση σε αυτό που γράφει. Η επιλογή βεβαίως, της χρονικής στιγμής, χαρακτηρίζει τον υπογράφοντα. Όπως εκείνη, κατά την άποψη σου, έχει το δικαίωμα να κρίνει το νεκρό πολιτικό (όχι ως πολιτικό, γιατί το, αν έκανε κάποιον να γελάει αφορά την προσωπική του σχέση με τους συνεργάτες του), έτσι κι εγώ έχω δικαίωμα να την κρίνω για όσα γράφει, κι εσύ εμένα. Και τέλος, αν κάποιος θέλει να είναι τόσο σκληρός πάνω από ένα πτώμα, θα ήθελα να ακούσω την άποψη του και για τους νεκρούς παππούδες και τους μπαρμπάδες, που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ του '80, στον Ανδρέα και στην Αλλαγή και έδωσαν αυτή τη δύναμη σε άτομα σαν τον Κατσιφάρα για 2 δεκαετίες σχεδόν και τους έκαναν να αισθάνονται θεοί.