Το κείμενο του Παπαγιώργη το θεωρώ τουλάχιστον ατυχές, για έναν άνθρωπο του δικού του βεληνεκούς πνεύματος. Και αυτό επειδή διακρίνω μια τάση βεβιασμένου εθνομηδενισμού, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν.Θλιβερό θεωρώ επίσης, εν έτη 2015, μετά από δομισμό, μεταδόμηση, φαινομενολογία κλπ. κλπ. να γίνεται ακόμη κουβέντα για "ιστορικά γεγονότα". Προσωπικά δεν αμφισβητώ ότι όντως, σε κάποια/ες υποδουλωμένες κοινότητες λειτούργησε κάποιας μορφής "κρυφό σχολειό". Επίσης, είναι βλακώδες να αμφισβητήσει κανείς ότι λειτουργούσαν ταυτόχρονα ολόκληρα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Τώρα για το αν όλα αυτά ήταν υπό την εποπτεία ή την κηδεμονία της εκκλησίας, των εύπορων προεστών, σπουδαγμένων στην Ευρώπη διανοούμενων, ή κανενός φιλότιμου και πατριώτη παππά, μόνο οι σωζόμενες πηγές μπορούν να μας κατατοπίσουν, και πάλι αφήνοντας πολλά στο σκοτάδι. Γιατί πηγή είναι και π.χ. τα επίσημα έγγραφα του οθωμανικού κράτους, πηγή είναι και οι στίχοι του Σολωμού ή τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.Πολύ σωστό το σχόλιο για την αποσιώπηση από εμάς των σφαγών και λεηλατήσεων της Τριπολιτσάς, όπως φαντάζομαι αποσιωπούν οι Τούρκοι τη σφαγή των Ψαρών ή της Χίου, από τα αντίστοιχα επίσημα εκπαιδευτικά εγχειρίδια. Λογικό δεν είναι όμως; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χτιστεί η εκάστοτε ιδεολογία στα δύο κράτη; Με την γεγονοκεντρική προσέγγιση της ιστορίας, και την διαιώνιση κυρίαρχων εθνικών αφηγημάτων.