Με ευχαρίστηση διάβασα το κείμενο που συμπτωματικά λέει περίπου ό,τι έλεγα κι εγώ πριν λιγότερο από ένα χρόνο σε σχόλιό μου για αντίστοιχο θέμα για την ύπαρξη ή όχι παιδείας στην οθωμανικής κατοχής ελλάδα. Είχα την τύχη να έχω καθηγήτρια στα πανεπιστημιακά έδρανα την εξαίρετη κυρία Μαρία Ευθυμίου, ειδικό στα ζητήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με το χέρι στην καρδιά σας εξομολογούμαι ότι αν και αριστούχος και με ευρεία μέχρι τότε εγκυκλοπαιδική μόρφωση, έπρεπε να φτάσω πρωτοετής φοιτήτρια, ολόκληρη μοσχάρα δηλαδή, για να πληροφορηθώ ότι δεν απαγορευόταν η εκπαίδευση στην τουρκοκρατία αλλά μόνο οι….κωδωνοκρουσίες στις χριστιανικές εκκλησίες!Απλά οι άνθρωποι είχαν τόση αμορφωσιά σε πολλά χωριά που μόνο οι παπάδες ήξεραν τα "κολυβογράμματα" (όση μόρφωση χρειαζόταν δηλαδή για να διαβάσουν τα κόλλυβα)Ο διάσημος πίνακας που "σκιτσάρεται" επάνω και τα "φεγγαράκια" παιδικά τραγουδάκια φαίνεται ότι έκαναν τρομερή εντύπωση που χίλιοι Κορδάτοι δεν θα μπορούσαν να ξεριξώσουν για να αποκαλύψουν την σαπίλα προυχοντων και εκκλησίας. Ένα ώριμο κράτος όμως δεν χρειάζεται πια μύθους. Χρειάζεται αλήθειες και γνώση που προκύπτει μόνο από την καλυτέρευση της (άθλιας) εκπαίδευσής μας.