Θα θελα να πιστεύω πως η πραγματικότητα είναι κάτι που αλλάζει. Και αυτή η φωνή μου ακούγεται αρκετά πιο ελκυστική από τις συνηθισμένες φωνές "της πραγματικότητας" του σήμερα (ή του χθες;)Πάνω στα πλαίσια της σχέσης που -υποτίθεται πως- χτίζεται μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, με πιθανή την ένταξη της, με την συνεργασία που ήδη υπάρχει σε έργα στην Τουρκία (με χρηματοδότηση από την Ε.Ε.), νομίζω πως αυτή η φωνή (σε καλό τάιμινγκ) βρίσκει αρκετά καλό έδαφος. Ακόμα και αν "Η Τουρκία δεν θέλει" όμως (γιατί μάλλον, έχει σχέδια να επεκταθεί λες...), η πίεση της Ευρώπης προς μια τέτοια κατεύθυνση έχει την σημασία της. Δεν νομίζεις; Δηλαδή, ακόμα και σαν ευχή να το δεις, αλλάζει το κύρος αν προέχεται από τον πολιτικό κόσμο της Ευρώπης. Σε σχέση με... την Μιςς Οκλαχόμα ας πούμε.Όντως η ευχή για "World peace" είναι γελοία, όταν την ακούς από μια μπάρμπι που απλώς ξέρει ότι "αυτό λένε στην περίσταση". Εκτός από αυτό όμως η ευχή για "World peace", μας αφορά λίγο δεν νομίζεις; Δηλαδή αν οι πολιτικοί αυτού του πλανήτη δεν πάρουν πρωτοβουλίες (όπως προτείνει ο Μπεντίτ), πότε θα αλλάξει η... "πραγματικότητα" με την οποία θες να έχεις επαφή; Η Ευρώπη θα έπρεπε (θα ήθελα) να παίζει (και) αυτό το ρόλο.
