Η ψυχραιμία και η λογική -ρομαντικός ορθολογισμός μου φαίνεται- ως απάντηση σε αυτή την αναίσχυντη τρομοκρατία δεν μπορεί να είναι δείγμα υψηλού πολιτισμού. Ο επιτηδευμένος εκπολιτισμός των συναισθημάτων: της οργής, της αδικίας, της απογοήτευσης, της απόγνωσης, ακούγεται πολύ ψεύτικος. Μάλλον περισσότερο παρωχημένη θεωρητικολογία και παράλογος συμβατισμός είναι, δειλία, αποστασιοποίηση, πες το όπως θες. Ο αγώνας και η οποιασδήποτε μορφής βία δεν ταυτίζεται πάντα με το χουλιγκανισμό (όπως έχει καταλήξει να παρουσιάζεται από τους ελπιδοφόρους ορθολογιστές- στοχαζόμενους - πολιτισμένους). Πάθος και δημιουργικότητα χρειάζεται.