δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει κι εδώ, όπου ο εργαζόμενος των 12 ωρών/ημέρα για 600€, χωρίς ένσημα/επιδόματα/δώρα/κ.λπ., χωρίς άδεια (απλήρωτη έστω, άνθρωπος είσαι και κουράζεσαι), χωρίς καμιά αξιοπρέπεια πλέον καθώς το "αφεντικό" αποφασίζει και διατάζει κι εσύ στέκεσαι προσοχή στο ένα πόδι και κάνεις τη δουλειά 5 ανθρώπων για το μισθό μισού(!), δεν τολμά ποτέ όχι καταγγελία να κάνει, αλλά έστω να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. δεν ήμουν ποτέ αυτής της λογικής και προτιμούσα να βάζω τον εαυτό μου σε μπελάδες. είχα όμως την πολυτέλεια να με βοηθούν οι γονείς μου, που μου έμαθαν να μην ανέχομαι την εκμετάλλευση από κανένα. όσο τα χρόνια περνούν όμως, βλέπω οικογένειες που συντηρούνται από έναν τέτοιο μισθό (μισό) μόνο, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν: ενοίκια, λογαριασμοί, υγεία. και τότε, αγαπητέ, τα δικαιώματα γίνονται πολυτέλεια. μην κρίνετε με τόση ευκολία αυτό που πιθανόν δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσετε.