Καταλαβαίνω αυτό που λες, απλώς διαφωνώ με την εκτίμησή σου. Λογικά έχουν βάση όλα όσα λες, μόνο που εδώ δεν μιλάμε για καταστάσεις όπου κυριαρχούνται από την λογική. Πολύ καλά έκανες σχετικά με τον φίλο σου τον μισο-ουγκ, ελπίζω να έχει βρει έναν δρόμο μακριά από τον φασισμό. Τώρα για τα υπόλοιπα όπως σου είπα, βάση των όσων γνωρίζεις και πιστεύεις σαν αξίες, κάνεις κάποιες εκτιμήσεις. Καλά κάνεις, απλώς εγώ διαφωνώ με τις εκτιμήσεις αυτές και όχι μόνο γιατί αυτό πιστεύω ή θέλω να πιστεύω, αλλά γιατί το έχω δει κι εγώ προσωπικά με τα μάτια μου. Και εξηγώ: Πριν από καμιά δεκαετία οι φασίστες είχαν αρχίσει να σηκώνουν κεφάλι στην πόλη μου και φτάσανε σε κάποιο σημείο να μαχαιρώσουν έναν αναρχικό έξω από μια κατάληψη. Τις επόμενες μέρες οργανώθηκε μια συνέλευση, με συμμετοχή από όλον τον αναρχικό χώρο της πόλης με κύριο στόχο την απάντηση σε αυτό το χτύπημα. Τελικώς δημιουργήθηκε μια ομάδα κρούσης η οποία πήγε στα γραφεία της ΧΑ και τα ισοπέδωσε. Άφησε μόνο τους σοβάδες στην θέση τους. Δεν βρήκε κανέναν μέσα, αλλά τα γραφεία γίνανε γιαπί. Αποτέλεσμα; Για τα επόμενα 5 χρόνια, δεν εμφανίστηκε ξανά φασίστας στην πόλη. Πουθενά όμως... Όταν έχεις βιώσει στην πράξη τα αποτελέσματα κάποιων πραγμάτων κι αυτά επιβεβαιώνονται και από πολλά άλλα παραδείγματα, τότε δεν τα αμφισβητείς. Και όταν το καλοσκέφτεσαι, καταλαβαίνεις γιατί συμβαίνουν. Όχι γιατί στέκουν λογικά, αλλά γιατί απαντάνε στον παραλογισμό των φασιστών με τα μόνα μέσα που αυτοί αντιλαμβάνονται. Τον φόβο. Ο φόβος είναι κυρίαρχος μέσα στον φασίστα, γιατί φασίστας γίνεσαι μόνο όταν δεν καταλαβαίνεις και φοβάσαι το ξένο. Και επειδή δεν έχεις και τις νοητικές προϋποθέσεις, το δαιμονοποιείς. Είναι απείρως ευκολότερο να φοβίσεις έναν φασίστα από οποιονδήποτε άλλον, αρκεί να χρησιμοποιήσεις τα μέσα που καταλαβαίνει. Κι αυτό το μέσον είναι η βία, καλώς ή κακώς...