Το ξύλο σε καιρούς κρίσης φαίνεται πως γίνεται της μόδας.Τι έπαθε ο Soloup;"Το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου μετά την παρουσίαση του βιβλίου μου και μια πολύ όμορφη βραδιά, αποφασίσαμε με φίλους να συνεχίσουμε για ένα ποτό. Όταν έμεινα μόνος στη μηχανή μου (οι υπόλοιποι έφυγαν με ταξί), στο φανάρι της οδού Μπενάκη και Μεταξά στο ύψος της πλατείας Εξαρχείων, δέχθηκα επίθεση από 5 με 6 μασκοφόρους.Με περικύκλωσαν και πριν προλάβω να ξεκινήσω, με έριξαν από τη μηχανή κι άρχισαν να με χτυπούν βρίζοντας με.Έχοντας κατά νου πως το κράνος μου είναι άσπρο και ίδιας μάρκας με αυτό που φοράνε οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας, (το είχα βρει προσφορά 100 ευρώ λιγότερα, τώρα καταλαβαίνω το γιατί) υπέθεσα πως αυτό ήταν το …πρόβλημα και προσπάθησα να βγάλω το κράνος φωνάζοντας «δεν είμαι μπάτσος- δεν είμαι μπάτσος!». (Ανεπανάληπτες στιγμές! Θα μπορούσα να είμαι και ήρωας σε κόμικς).Τη στιγμή εκείνη- Σάββατο βράδυ με μπαράκια κι εστιατόρια στην περιοχή-, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που κυκλοφορούσαν γύρω μας. Περαστικοί που άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί εν χωρώ: «αφήστε τον» και «δεν είναι μπάτσος».Έχοντας βγάλει πλέον το κράνος, κάποιοι με αναγνώρισαν και άρχισαν να φωνάζουν «αφήστε τον, δουλεύει στο Ποντίκι, είναι ο Soloup, ο σκιτσογράφος του Ποντικιού» και άλλα τέτοια όμορφα που με έκαναν να νιώσω- παρά την ιδιαιτερότητα της περίστασης- διάσημος!Το ίδιο λοιπόν άρχισα να κάνω κι εγώ. Επαναλάμβανα με χαρά την ιδιότητά μου και το που δουλεύω, ενώ παρέλειψα καθώς υποχωρούσα σφαλιαριζόμενος προς το απέναντι πεζοδρόμιο – από τρακ θέλεις; από μετριοφροσύνη; από ταπεινότητα;- να διαφημίσω και το καινούργιο μου βιβλίο.Το παράξενο είναι πως, ενώ πλέον οι μασκοφόροι με έβλεπαν πολύ καθαρά και ήξεραν ποιος και τι είμαι, συνέχισαν την επίθεση σ’ εμένα, κλοτσώντας παράλληλα και τη μηχανή για να της προκαλέσουν ζημιές." http://anthropolikos.wordpress.com/2012/12/18/%CF%84%CE%BF-%CE%BE%CF%8D%CE%BB%CE%BF-%CE%B2%CE%B3%CE%AE%CE%BA%CE%B5-%CE%B1%CF%80-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7/