Είναι από τα πιο συγκινητικά κείμενα που έχω διαβάσει εδώ μεσα...τόση...ταύτιση.... Μεγάλωσα σε ένα σπίτι ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ.... Δεν ήμουν τυχερή...όχι ..όχι... Μεγάλωσα απροστάτευτη και με παντελή ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ! Σαν παιδί στο σπίτι του παππού στο χωριό δεν αντιλαμβανόμουν ότι αυτά τα καφε-κόκκινα που περπατούσαν στο πάτωμα...δεν ήταν γιγάντια μυρμήγκια....Όταν πάτησα το πρώτο από δαύτα και συνειδητοποίησα ότι σηκώνοντας το πόδι μου...ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ (ναι...τόση άγνοια... με εκτεθειμένα τα δάχτυλα μου στις κεραίες)... άρχισα να πιστεύω στη μεταφυσική. Μετά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να είμαι απλά πιο γρήγορη και πιο αποφασιστική. Ο μόνος τρόπος να καταφέρω να πατήσω μια κατσαρίδα είναι κλείνοντας τα αυτιά μου ερμητικά με τα χέρια μου για να μην ακούσω το αηδιαστικό "ΚΡΑΤΣ", η κίνηση δε, πρέπει να είναι γρήγορη, απότομη και αποφασιστική έτσι ώστε αφενός να μην ξεφύγει, αφετέρου να μην προλάβει η σόλα να πάρει το σχήμα του σώματος του "κατηραμένου θύματος", να μην κουρμπιάσει πριν συνθλίψει το σκληρό κέλυφος και συναιστανθείς ότι σπέρνεις τον ανελέητο θάνατο....(φοβόμουν μην αρχίσω να το απολαμβάνω...)Δυστυχώς στο γραφείο που δουλεύω είναι τίγκα......μου πήρε ένα χρόνο να το διαπιστώσω... γιατί εδώ.... οι δολοφόνοι είναι μικροι.... μικροσκοπικοί και δεκάδες....Μετά από ένα χρόνο παραμονής στο γραφείο... αποφάσισα να καθαρίσω το τηλέφωνό μου, θες τα πατατακια που έτρωγα μιλώντας σε πελάτες, η σαλτσα στα χέρια από τα χαμπουργκερ, το μελάνι του εκτυπωτη που είχε βάψει τα πλήκτρα....αποφάσισα να κλείσω τη σαιζόν για τις καλοκαιρινές διακοπές καθαρίζοντας τα πάντα με απολυμαντικό (ντετολ για να κάνω και τη διαφημισή μου...).Τι το'θελα.... ξεβίδωσα τη συσκευή του τηλεφώνου..... και ξεκοίλιασα το ακουστικό...ναι ναι... εκείνο που ακουμπάει στο αυτί..... Το θέαμα ήταν αποκρουστικό...δεκάδες μικρά κόκκινα πτώματα, σε μέγεθος μισής φακής, είχαν κολλήσει αναμετάξυ τους και πάνω στο μαγνήτη του ακουστικού...τα πόδια τους σχεδόν έβγαιναν από τις τρύπες του ακουστικού... ΧΡΙΣΤΕΕΕΕ ΜΟΥΟΟΥΥΥ (ενδυναμώνουν την πίστη αυτές οι καταστάσεις...) ...ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΚΟΝΗ!!!!!!Μου πήρε δύο ώρες να ξε-πτωμιάσω το τηλέφωνο και να το καθαρίσω με απολυμαντικό και οινόπνευμα... για μέρες πίστευα ότι έχω μια αποικία κατσαρίδων το αυτί μου, που μάλλον μου σιγοτρώει τον εγκέφαλο και κάπου ...σήμερα..αύριο...θα ξεπηδήξει μία από αυτές από τον δακρυικό πορο του ματιού ενώ παράλληλα θα αρχίσει να τρέχει αίμα από τη μύτη μου (με έχουν καταστρέψει τα γαμω-θρίλερ...)Τελικά, προσέφερα οικειοθελώς την καθαρή μου τηλεφωνική συσκευή σε συνάδελφο (όχι της αρεσκείας μου)..."πού θα πάει" σκέφτηκα, "αργά ή γρήγορα θα ξαναγεμίσει η αποικία...ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ"
